گسترش تلفیقی سیار و ثابت گره‌ها با حداکثر پوشش و اتصال در شبکه‌های حسگر بی‌سیم با استفاده از نمودار ورونی

شبکه‌های حسگر بی سیم متشکل از تعدادی گره حسگر کوچک و با هزینه پایین می‌باشند. یکی از موارد مهم در شبکه‌های حسگر، پوشش محیط توسط گره‌ها می‌باشد. گره‌‌ها به دو صورت تصادفی وقطعی در محیط پخش می‌شوند. روش قطعی برای مکان‌های قابل دسترس و روش تصادفی در محیط‌های بزرگ کاربرد دارند، در روش تصادفی ممکن است گره‌ها بخش‌هایی از محیط را نتوانند پوشش دهند که باعث ایجاد حفره پوششی در شبکه می‌شود. بنابراین برای رفع این مشکل نیاز به الگوریتم‌هایی می‌باشد تا شبکه را بهینه و پوشش را افزایش داد. در این تحقیق بااستفاده از گره‌های سیار و ثابت به رفع این مشکل پرداخته شده است، که بعد از توزیع تصادفی گره‌ها در محیط، حفره‌های پوششی در شبکه تشخیص داده می‌شود. سپس با روشی متفاوت از روش‌های قبلی، گره‌هایی سیار با قابلیت دامنه متغیر حسگری، به سمت حفره‌های تشخیص داده شده حرکت می‌کنند، که با هزینه‌‌ای کمتر، تکرار مراحل کمتری از اجرای الگوریتم و درصد پوشش بیشتری، شبکه را بهینه می‌سازد.

کلیدواژه ها:

گسترش ، گره‌های سیار و ثابت ، پوشش ، اتصال ، شبکه‌های حسگر بی سیم