شاخص های ارزیابی و روند رشد در مسیرتوسعه پایدار

توسعه در واقع فرآیند انتقالی جامعه از یک دوران تاریخی به دوران تاریخی دیگر است که این گذار، تحولی جامع وهمه سونگر است. در این فرآیند تمامی ساختارهای جامعه یعنی ساختارهای فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، معیشتی، زیربنایی و علمی باید در جهت بهبود متحول شوند، تا رسیدن به الگوی زیست نوین با توسعه پایدار حاصل شود. توسعه پایدار توسعه یی است، که قابلیت استمرار داشته باشد و بتواند نیازهای نسل حاضر را بدون لطمه زدن و برطرف ساختن نیازهای نسل آینده، سازگار با منافع آن نسل برآورده سازد. هر رشد و توسعه بی که منجر به از بین رفتن منابع طبیعی و تخریب محیط زیست شود ناپایداری را ایجاد می کند. در مبحث رشد اقتصادی، تغییر تدریجی و مستمر مداوم الزامی نیست، در حالیکه توسعه اقتصادی تداوم تحولات ساختاری را در برداشته و صرفا تفاوت بین کشورها به لحاظ افزایش و رشد درآمد نیست، کشورهای توسعه یافته دارای درآمدهای سرانه بین 6 و 7 هزار دلار تا 48 هزار دلار می باشند، ولی علی رغم این تفاوت چشمگیر همه در زمره کشورهای توسعه یافته محسوب می شوند. در این مقاله سعی بر این است که روند حرکت از رشد به توسعه پایدار بررسی شده و شاخص های مهم رشد و توسعه در دهه های گذشته در زمینه های مختلف از قبیل: بهبود تامین نیازهای بیولوژیک، تلاش برای درک طبیعت، تلاش برای زنده ماندن و آموزش مشخص گردد. پژوهش حاضر دارای رویکردی کیفی بوده و از روش تاریخی به عنوان روش تحقیق استفاده شده است، دوره زمانی بررسی نظریات و پیشینه تحقیق سالهای 1950 به بعد در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه می باشد. روش گردآوری داده ها؛ مطالعه اسناد و داده ها به صورت کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

رشد و توسعه اقتصادی ، توسعه پایدار ، محیط زیست سالم