بررسی و تحلیل عملکرد و تاثیرگذاری ادبیات در تعلیم و تربیت

ادبیات در هر شکل و قالبی که باشد نمایشگر زندگی و بیان کننده ارزشها و معیارها و ویژگیهایی است که زندگی فردی و جمعی بر محور آن می چرخد. آثار ادبی گاه از منظر قومی و ملی و گاه از معبر عاطفه و احساس با زندگی پیوند میخورد و گاه نیز از گذرگاه خردورزی و اخلاق به تعلیم و ارشاد مخاطبین میپردازد. عرصه کاربرد ادب تعلیمی بسیارگسترده است و بجز آثاری که در راستای تعلیم و به خاطر سپردن علوم مختلف مانند صرف و نحو، طب، ریاضیات و ... سروده و نوشته میشد، بسیاری از آثار ادبی نیز موضوع یا اندیشهای را به مخاطب انتقال میداد و مخاطب از طریق آن به دیدگاه و اندیشه های اخلاقی _ تربیتی دست مییافت. حتی ادبیات غنایی نیز خالی از مختصات ادبی تعلیمی نیست و میتوان گفت که نوع ادب تعلیمی همسایه همیشگی همه انواع ادبی دیگر است. ادبیات تعلیمی دارای کارکردهای متنوعی است و آن را میتوان امروزه در گونه های مختلف از جمله در ادبیات کودک، ادبیات عامه پسند و ادبیات اینترنتی نیز دید و در فرمهای ادبی مختلف از جمله، رمان، داستان کوتاه، فیلمنامه، نمایشنامه، وبلاگ و حتی ترانه ردیابی کرد. با این تفاوت که در این دوران، مفاهیم اخلاقی، سیاسی، اجتماعی و حقوقی و ... بیشتر به صورت پوشیده به مخاطبان القا میشود. به ویژه در ادبیات داستانی که در آن تعلیم مفاهیم به صورت غیر مستقیم از راه نشان دادن وضعیتها و شخصیتهاا اتفاق میافتد. محور اصلی این پژوهش بررسی نقش و عملکرد ادبیات در تعلیم و تربیت و همچنین نحوه بیان آن به سبک ادبی و میزان تاثیرگذاری آن میباشد که با رویکرد تحلیلی و توصیفی مورد بخث و بررسی واقع شده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات ، تعلیم و تربیت ، اخلاق