ارزیابی معابر شهر تالش از دیدگاه پتانسیل پیاده مداری با روش تحلیل شبکه و منطق فازی

پیاده راه سازی کاهش پیامدهای زیان بار خودرو محوری، افزایش ایمنی افراد پیاده و بهبود محیط شهری را به ارمغان می آورد. هدف این تحقیق، بررسی شاخص های مکانی مناسب جهت ارزیابی معابر از منظر پتانسیل پیاده روی در شهر تالش بوده است. شاخص های انتخابی فاصله از مراکز آموزشی، اختلاط کاربردی، فاصله از مراکز حمل و نقل، فاصله از پارکینگ، معیار سبزینگی، تراکم جمعیت، تراکم تقاطع معابر و تراکم طول معابر بوده است. برای مقایسه ی زوجی شاخص ها در مدل ANP، از افراد کارشناس و متخصص، نظر سنجی صورت پذیرفت. وزن نهایی معیارها پس از نرمالسازی برای معیار فاصله از مراکز آموزشی اختلاط کاربری، فاصله از مراکز حمل و نقل، فاصله از پارکینگ، معیار سبزینگی، تراکم جمعیت، تراکم تقاطع معابر و تراکم طول معابر به ترتیب 0.064، 0.15، 0.119، 0.118، 0.18، 0.068، 0.10، 0.089 و 0.085 به دست آمد. در نهایت معیارها با استفاده از GAMA, OR, AND و ANP همپوشانی شدند. با بررسی میدانی کلیه نقشه های پهنه بندی مشخص شد مدل ANP، به شیوه بهتری محلات و خیابان های مناسب جهت پیاده راه سازی را نمایش داده و محلات بیمارستان، ناله تربه، کرد محله، دکتر طاهری، شهرک مخابرات و ترشابر به عنوان محلات نیازمند پیاده را مناسب تشخیص داده شدند.

کلیدواژه ها:

شاخص های شهرسازی ، پتانسیل پیاده روی ، تحلیل شبکه ، منطق فازی ، شهر تالش