مروری بر جنبه های بیوشیمیایی، تغذیه ای، درمانی، کاربردی و پایداری استویا

استویا گونه ای نسبتا چند ساله، بوته ای و کوتاه قد از خانواده ی (Compositae) Asteraceae ، بومی نواحی شمالی آمریکای جنوبی که هم اکنون در کشور های پاراگویه، اوروگویه، آمریکای مرکزی، برزیل، تایلند، چین به صورت تجاری کشت داده می شود برگ های این گیاه حاوی مقدار زیادی ترکیبات شیرین گلیکوزیدی است که بدون کالری هستند. علاوه بر آن ها شامل فلاونویید ها، استرول ها، لبدان ها، کلروفیل ها، تری ترپنویید ها، مونو و دی ساکارید ها، اسیدهای آلی و نمک های معدنی است. غلظت هر یک از این مواد بسته به شرایط رویش و موجودات ذره بینی خاک متفاوت است. برگ استویا، به طور طبیعی شامل مخلوط پیچیده ای از هشت گلیکوزیدهای شیرین ترپن، از جمله استویوزید، استویول بیوزید ، ربادیوزی (E، D، C، B، A) و دولکوزیدواستویول گلیکو می باشد. مصرف این گیاه به صورت برگ تازه، خشک و پودر شده و یا به صورت افشره ی مایع امکان پذیر است. استویا در طبیعت به صورت خودرو در نواحی نیمه خشک چمنزار تا کوهستان می روید. استویا قابلیت تولید دانه را دارد؛ اما تنها تعداد معدودی از آنها جوانه می زنند . کاشت مجموعه ای استویا روش موثرتری در بازتولید آن است .استویا، یک شیرین کننده طبیعی دارای توان شیرین کنندگی بالا همراه با خواص عملکردی و ایمن است و نتیجتا استفاده از آن را جذاب می کند. ممکن است به برآوردن نیاز مواد غذایی کم کالری با خواص تغذیه ای، درمانی و کاربردی کمک شایانی کند تقاضای مصرف کنندگان برای مصرف غذاهای گیاهی کشت و تولید استویا را افزایش داده و به افرادی که مصرف کربوهیدرات ها را در رژیم غذایی شان محدود کردند دوباره لذت استفاده از طعم شیرین همراه با کالری کم را فراهم سازد. در این مطالعه به جنبه های بیوشیمیایی، تغذیه ای، درمانی، کاربردی و پایداری آن می پردازیم.

کلیدواژه ها:

استویا ، استویل ، صنایع غذایی