تاثیر بافت با ارزش تاریخی در رونق گردشگری روستای خاوه (شهرستان ورامین)

روستاها در طول حیات خود تاریخ تمدن کهن این آب و خاک است، که با بسترهای طبیعی و تاریخی خود جز سرمایه ملی و هویت فرهنگی و تاریخی سرزمین ما به شمار می آیند.گردشگری از قدمتی کهن برخوردار بوده و بشر در طول تاریخ، همواره نقل مکان و سفر را تجربه کرده است، به طور کلی گرد شگری به عنوان مسافرت تفریحی در نظر گرفته می شودکه افراد به وا سطه آن از محیط کار یا زندگی خود خارج شوند. امروزه به گرد شگری به عنوان یک صنعت و فعالیت اقتصادی نگریسته می شود که جهت تو سعه گرد شگری به امکانات و زیرساختهای نیاز است که سرمایه گذاری قابل توجهای را طلب میکنند، در این بین مقاصدی موفق هستند که خود را جدیدتر و با تکنولوژی های بروز کرده باشند در حالیکه هویت خود را از بین نبرده باشند.سرزمین پهناور ایران از دیرباز با شکل گیری تمدن گسترده، شاهد رفت و آمد گرد شگران اقوام و ادیان مختلف بوده ا ست بررسی یادداشتها و سفرنامه ها در طول تاریخ کشور ما نشان میدهد که گردشگران همواره از حسن خلق و مهمان نوازیها و قدرشناسی های ایرانیان برخوردار بوده اند. آداب و رسوم که به طور نهادی در قواعد اجتماعی ایرانیان ریشه داشته در زمانهای بحرانی و جنگ های داخلی و خارجی نیز محترم شمرده شده است، به باور تمامی سفرنامه نویسان شرقی و غربی ایرانیان از دیرباز نسبت به گردشگران و جهانگردان برخوردهای صمیمانه ای داشته اند.رو ستای خاوه که در حا شیه شمال غربی پارک ملی کویر مرکزی ایران ا ستقرار یافته ا ست، که با قدمت و طبیعی فراوان و اماکن متبرکه مذهبی و آثار تاریخی باارزش یکی از مناطق گردشگری روستایهای ایران محسوب میشود. گردشگری روستایی امروزه یکی از مردمیترین اشکال گردشگری محسوب میشود. طرح جدید گردشگری با رویکرد روستاگردی و تاثیر بافت با ارزش آن به منظور توسعه همه جانبه روستا خاوه میتواند اثر گذار باشد.

کلیدواژه ها:

روستای خاوه ، بافت با ارزش تاریخی ، گردشگری ، توسعه.