مقایسه دیابت بارداری وابسته به مصرف انسولین با دیابت بارداری وابسته به مصرف متفورمین و اثر آنها بر مارکرهای غربالگری سه ماهه اول بارداری در سال های 1387 تا 1398 در تهران

مقدمه: دیابت شایع ترین عارضه بارداری است .تشخیص به موقع و کنترل دقیق نن باعث کاهش عوارض کوتاه مدت و بلند مدت در مادر و جنین می گردد .مطالعه حاضر جهت بررسی ارتباط دیابت بارداری وابسته به مصرف انسولین و دیابت بارداری وابسته به مصرف متفورمین با مارکرهای غربالگری سه ماهه اول بارداری و در نهایت میزان بروز ناهنجاری های کروموزومی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه تو یفی و تحلیلی در سال های 1387 تا 1398 برروی 22256 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به نزمایشگاه پاتوبیولوژی بقراط در شهر تهران انجام گردید و تعداد 10226 نفر از زنان باردار با هفته بارداری 10 +w6d هفته و 6روز اتا 6d313+w هفته و 6 روز وارد مطالعه شدند .مارکرهای غربالگری سه ماهه اول بارداری شامل pappA و Freebeta انجام گردید .میزان متوسط سطح سرمی HbAIC انجام شد و افراد دیابتی با HbAIC بیشتر از 5.7 ٪ به دو گروه دیابت بارداری وابسته به مصرف انسولین و دیابت بارداری وابسته به مصرف متفورمین تقسیم شدند .مقدار CRL و NT از سونوگرافی مراجعین به اطلاعات آنها ضمیمه شد.نتایج بانرم افزار آماری SPSS نسخه 21 ، آزمون تی مستقل و رگرسیون لوجستیک ارزیابی گردید. نتایج: میانگین و انحراف معیار برای pappA ، Freebeta ، NT و CRL درگروه زنان باردار دیابتی وابسته به مصرف انسولین به ترتیب 15.39±7.81 ، 32.16±18.4 ، 1.920.65، 57.78±8.59 و در گروه زنان دیابتی وابسته به مصرف متفورمین به ترتیب 22.211.81، 29.4±17.10 0.271±، 8.23±59.81 می باشد. نتیجه گیری: کاهش سطح سرمی papa و افزایش سطح سرمی Freebeta وهمچنین افزایش میزان NT در گروه زنان دیابتی وابسته به انسولین مطابق با الگوی سندروم داون بود.لذا جهت کاهش میزان بروز ناهنجاری اکروموزومی ،بویژه سندروم داون، کنترل دقیق سطح سرمی HbAIC قبل از دوران بارداری الزامی می باشد.