بررسی تأثیر مخاطره محیطی خشکسالی بر میزان آورد رسوبی رودخانه اعلاء

ایران سرزمینی است خشک با نزولات جوی بسیار کم ، بطوریکه اگر میانگین بارندگی سالانه در سطح خشکی های کره ی زمین را کهحدود 860 میلیمتر تخمین زده می شود با متوسط بارندگی سالانه در ایران، که تقریبا رقمی معادل 250 میلی متر است مقایسه کنیم ،ملاحظه خواهد شد که بارندگی در ایران حتی کمتر از یک سوم متوسط بارندگی در سطح دنیاست. بنابراین باید پذیرفت که خشکی در ایران یک واقعیت اقلیمی است و این ما هستیم که باید خود را با آن سازگاری دهیم . برای زیستن در خشکی چاره کارشناخت اقلیم و سازگاری با آن است نه مقابله با آن . البته با تمام خسارت هایی که از کم آبی و خشکسالی ها عاید کشور می شودهنوز هم بر اساس معیارهای موجود ، ایران جز کشورهای کم آب دنیا محسوب نمی شود . خشکسالی هواشناسی و هیدرولوژیکی ازانواع خشکسالی بشمار می روند . کاهش جریانات سیلابی و کاهش دبی رودخانه از تبعات خشکسالی به شمار می روند که از جمله آثارآن کاهش آورد مصالح رودخانه ای می باشد . محدوده ای از رودخانه اعلاء در مجاورت شهر رامهرمز در سال های گذشته محل مناسبیبرای برداشت مصالح رودخانه ای بوده است . در چند سال اخیر ظرفیت رسوبی آن کاهش یافته است . در این تحقیق ضمن بررسیویژگی های جغرافیایی رودخانه ی اعلاء، با استفاده از شاخص درصد نرمال و بررسی شدت خشکسالی ایستگاه آب سنجی جوکنک درطول دوره ی آماری 55 ساله، به این نتیجه رسیده ایم که میان کاهش ظرفیت رسوبی رودخانه ی اعلاء در بازه بحرانی و مخاطرهمحیطی خشکسالی های اخیر ارتباط کاملاً مستقیمی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

رودخانه اعلاء ، مخاطره محیطی خشکسالی ، ایستگاه آب سنجی جوکنک ، شاخص درصد نرمال ، بازه بحرانی