نقشسامانه های نوین حمل و نقل در توسعه پایدار شهری

تبعات منفی رشد و توسعه شتابان بویژه در دهه های اخیر بر هیچ کس پوشیده نیست. تخریب و آلودگی محیط زیست، رشد و تمرکزشدید جمعیت، فقر، مهاجرت و بالاخره شهرنشینی لجام گسیخته با حمل و نقل نامناسب به همراه معضلات وابسته به آنها (آلودگیصوتی و هوا، حوادث رانندگی، مصرف فزاینده انرژی و...) از جمله این تبعات می باشد. در پاسخ به شرایط ایجاد شده فوق و ناکامی اندیشههای توسعه، از دهه 1970 رویکرد نوین توسعه پایدار متولد و تحولی عظیم در اندیشه ها و رویکرهای توسعه در تمامی ابعاد زندگی بشر ازجمله شهر نشینی و حمل و نقل ایجاد کرده است. از آنجا که دسترسی سریع و ایمن، کاهش هزینه های سفر وسوخت، کاهش آلودگی هوا و صوتی از شاخصهای مهم توسعه پایدار شهری است، در این پژوهش بر مسئله حمل و نقل و نقش سامانههای نوین حمل و نقل سریع السیر در توسعه پایدار شهری اصفهان پرداخته می شود. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی،پیمایشی است و سعی دارد به روش اسنادی - میدانی به بررسی موضوع بپردازد. هدف اصلی، بررسی نقش بی.آر.تی در توسعهپایدار شهری و بالاخره ارائه راهکارهایی در جهت بهبود عملکرد آن می باشد. نتایج حاصل از تکمیل تعداد 100 پرسشنامه از شهروندان و تجزیه و تحلیل آنها در نرم افزارspss نشان می دهد که، بین ایجاد سامانه های نوین حمل و نقل و بهبود شاخصهای توسعه پایدارو در نتیجه تحقق توسعه پایدار شهری رابطه معنی دار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سیستم اتوبوسرانی سریع السیر ، حمل و نقل عمومی ، توسعه پایدار شهری ، اصفهان