تعیین مکانهای بهینه ایستگاه های آتش نشانی با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی

ایجاد امکانات جدید شهری، نیازمند مطالعه دقیق در زمینه نحوه استقرار صحیح این امکانات در مناطق مختلف یک شهر است.جهت تخصیص درست امکانات شهری ،اولین نکته اساسی، انتخاب مکان بهینه با توجه به شرایط متفاوت و گاها متضاد است.این مساله زمانی اهمیت می یابد که فاکتورهای بسیار مهمی مانند نجات جان انسانهامد نظر قرار داده می شوند.لذا انتخاب بهینه مراکز آتش نشانی به دلیل اهمیت جان افرادی که در معرض خطر واقع شده اند،مساله ای اساسی تلقی می شود. در این مقاله یک روش جدید بر مبنای استفاده از شبکه های عصبی ارائه می شود که در آن پارامترهای موثر در مکان یابی مراکز آتش نشانی توسط یک شبکه پرسپترون چند لایه وزن دهی می گردد. این شبکه از طریق یک سری داده های اولیه آموزش دیده و از این طریق معیارهای مکانیابی این ایستگاههابه معیاری واحد متشکل از مجموع وزن دار هریک از معیارها تبدیل می شوند.نتایج نشان می دهند که استفاده از این متد بدلیل تشخیص وزن پارامترهای مرتبط از طریق داده های اولیه ،در مقایسه با متدهای رایج مکان یابی مانند همپوشانی که درآن وزن لایه ها صفر و یا یک است و یا روش همپوشانی شاخص که وزنها بصورت ذهنی توسط کارشناس تعیین می گردد مزایای بسیاری را در پی دارد.روش بکار رفته در حدود 70 درصد در تعیین مناطق مناسب یا نامناسب بدرستی عمل کرده است.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، تخصیص منابع ، شبکه های عصبی مصنوعی ، سسیتم های اطلاعات مکانی ، ایستگاههای آتش نشانی