کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی دربرنامه ریزی زیست محیطی حمل و نقل شهری با تاکید بردسترسی ها وآلودگی هوا. مطالعه موردی: شهر پتالینگ جایا( مالزی)

استفاده از GIS دراستقرار درست شبکه حمل و نقل شهری نسبت به مناطق مسکونی یک راهکار مهم درحل مشکلات برنامه ریزی شهری محسوب می شود.گسترش شبکه حمل و نقل شهری و افزایش جاده ها عوارض متبت (دسترسی بیشتر) و منفی (آلودگی هوا) را به همراه دارد.نظر به نقش حساس دسترسی ها وآلودگی هوا در سطح کیفی زندگی شهری و چارچوبهای زیست محیطی این دو عنصر به عنوان اجزاء کلیدی تحقیق برگزیده شده اند. هدف تحقیق ساخت ابزاری برای بررسی مناطق قابل توسعه برای شبکه حمل و نقل شهری و کاربری مسکونی در چارچوب سیستم اطلاعات جغرافیایی است که در آن دسترسی ها وآلودگی هوا مورد تاکید قرار میگیرند. پتالینگ جایا به عنوان یک شهر در حال توسعه در مالزی به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب شده است. روش تحقیق روی دو محور عمده به موازات هم تاکید می کند: محاسبه فاصله مناسب مناطق مسکونی از جاده ها برای کاهش آلودگی هوا و استقرار درست شبکه حمل و نقل شهری نسبت به مناطق مسکونی برای افزایش دسترسی ها. این تحقیق عبارتند از: محاسبه فاصله مناسب مناطق مسکونی از جاده ها برای کاهش آلودگی هواویافتن مناطق مناسب توسعه حال و آتی کاربری مسکونی به صورت آمار و نقشه . این تحقیق به روشنی در بر دارنده یک رهیافت علمی در آنالیز توسعه حال و آتی کاربری مسکونی و شبکه حمل و نقل شهری است که که می تواند در برنامه ریزی شهری در سطوح منطقه ای و کشوری مورد استفاده واقع شود.