بررسی چالش های موجود در بکارگیری سامانه های فناوری اطلاعات بویژه سیستم های اطلاعات مکانی در مدیریت بحران

فناوری اطلاعات در ابعاد و زمینه های گوناگونی قابل استفاده و بکارگیری می باشد . امروزه سازمانها و ادارات مختلفی از قبیل شهرداری ، سازمان آب و فاضلاب ، شرکت برق ، شرکت گاز ، شرکت مخابرات و ... از این سیستم در بخش هایی از فعالیت های سازمانی خود استفاده می نمایند. صدور قبض های تلفن , آب , برق و یا فیش های حقوقی ، ایجاد بانک های اطلاعاتی و ایجاد سیستم های اتوماسیون اداری از جمله کاربردهای معمول وری اطلاعات در حال حاضر می باشد. با بررسی نحوه کارکرد و خروجی های این سیستم در بخش های فوق می توان دریافت که کارایی این سیستم ها در سطح جامعه و کشور پایین تر از قابلیت های واقعی آنها می باشد . یک سیستم کامپیوتری هم می تواند به عنوان یک دستگاه خودپرداز خدمات بانکی بصورت هماهنگ و یکپارچه در سطح کشور بکار گرفته شود و یا جهت انجام تایپ و یا آموزش مورد استفاده قرار گیرد . لذا در صورتیکه طراحی سیستم با دیدگاه استراتژیک و بلند مدت و با در نظر گرفتن تمام ابعاد کاربردی آن انجام گیرد، می تواند خدمات کامل تر و مناسب تری را به کاربران ارائه نماید. یکی از زمینه های اساسی کاربرد این تکنولوژی در زمینه برنامه ریزی و مدیریت شهری و بویژه مدیریت بحرانهای شهری می باشد. اولین نیاز مدیران در مدیریت هر نوع بحران در فضاهای شهری در اختیار داشتن اطلاعات به روز می باشد . اطلاعات به روز در زمینه های مختلف می تواند از طریق ایجاد زیرساخت داده های مکانیSDI) تامین گردد . ایجاد این سیستم نیازمند زیرساخت های مختلف و متفاوتی از قبیل شبکه های ارتباطی , پروتکل ها و استانداردهای تدوین شده , قوانین و دستورالعمل های کاربردی و ... می باشد. در این مقاله سعی شده زمینه های کاربردی فناوری اطلاعات در خصوص مدیریت بحران تشریح شده و مشکلات بکارگیری آنها بررسی گردد

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، سامانه های اطلاعات مکانی ، مدیریت شهری