تحلیل الگوی فضایی بزهکاری در مناطق اسکان غیررسمی شهرها (موردمطالعه: شهر پاکدشت)

با گسترش فیزیکی و اجتماعی شهرها و تبدیل شدن آنها به مراکز ناهمگن جمعیتی، اجتماعی و افزایش فقر اقتصادی، زمینه بروز آسیب-های شهری و رشد لجامگسیخته ناهنجاری در شهرها به ویژه در مناطق اسکان غیررسمی پدید آمده است. تحقیق حاضر با رویکرد توصیفی تحلیلی و با استفاده از آمارهای رسمی جرایم انجام شده است. جامعه آماری تحقیق جرائم مرتبط با سرقت در محدوده شهر پاکدشت با690 فقره جرم سرقت است. الگوی خوشه ای بودن جرایم با شاخص نزدیکترین همسایه و شناسایی کانون های جرایم با روش تخمین تراکمکرنل جرایم به دست آمده است. بیشترین همپوشانی بین وقوع جرم در مناطق حاشیه شهر (الهیه فاز دو و منطقه قوهه و سه راه جیتو) ونزدیک به بافت فرسوده و اسکان غیررسمی شهر (خیابان زینبیه و امامزاده قوهه) به دلیل شرایط خاص و آشفتگی و قدیمی و بافت فرسودهاتفاق افتاده است. طبق یافته های تحقیق چهار کانون جرمخیز در بخش مرکزی شهر، محله سر مامازند، جنوب محله قوهه و یبر و محلهالهیه شناسایی شده است؛ که بخش مرکزی با ویژگی ازدیاد جمعیت و کاربریهای متنوع و چهار کانون دیگر نیز در بخش حاشیه ای شهر ودر وضعیت آشفته کالبدی-محیطی قرار دارند. لذا میتوان اینگونه نتیجه گیری کرد که در واکاوی رابطه اسکان غیررسمی و بافت فرسودهشهری با بزه سرقت خودرو، قطعات خودرو و سرقت موتورسیکلت رابطه مستقیم وجود دارد و کانون های جرم خیز در این محدوده ها ایجادشده اند و در بزههای سرقت مغازه، واحدهای مسکونی، واحدهای عمومی کانون سرقت تا حدودی با بخش های اسکان غیررسمی و بافتفرسوده شهری عدم مطابقت را نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

جرایم سرقت ، سکونتگاه های غیررسمی ، عوامل کالبدی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، شهر پاکدشت