پهنه بندی خطر زمین لغزش در شمال تهران با استفاده از منطق فازی

زمین لغزش از مخرب ترین پدیده های همراه با زلزله و از جمله مخاطرات زمین شناختی محسوب شده و در بسیاری از مناطق با فراوانی زیاد رخ می دهد. کشور ایران در پهنه ای لرزه خیز و تهران پایتخت و مناطق پیرامون آن در گستره اثر گسل های لرزه ای با پتانسیل فعالیت بالا قرار گرفته اند. در این پژوهش با بهره گیری از مدل ناحیه ای جامع زمین لغزش های ناشی از زمین لرزه یا کمل، که براساس منطق فازی بنیان گذاشته شده، به پهنه بندی خطر زمین لغزش در گستره تهران پرداخته شده است. منطق فازی به دلیل در نظر گرفتن عدم قطعیت در داده ها، ابزاری سودمند در تشخیص الگوهای طبیعی به شمار می رود. در مدل کمل از رده مقاومت مصالح، زاویه شیب، ارتفاع دامنه، زبری سطح زمین، رطوبت خاک، پوشش گیاهی، فاصله به هم ریختگی و شدت زلزله به عنوان لایه های ورودی استفاده شده است. خروجی این مدل بر حسب میزان تراکم زمین لغزش ها در هر کیلومتر مربع دسته بندی شده است(سه دسته برای خاک و سه دسته برای سنگ). با توجه به نتایج به دست آمده، بهمن سنگی کمترین(0/0,04% از منطقه مورد مطالعه) و پهنه های ریزش خاکی دارای بیشترین میزان پراکندگی(32,3% از منطقه مورد مطالعه) می باشند.

کلیدواژه ها:

زمین لغزش ناشی از زمین لرزه ، کمل ، منطق فازی ، تهران