تحلیل آماری ارزیابی خطر زمین لرزه در گسل آغاجاری

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 947

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

GEOCONF01_024

تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396

چکیده مقاله:

ایران با قرار گرفتن بر روی کمربند لرزه خیز آلپ- هیمالیا در معرضزمین لرزه های مخرب قرار دارد. زمین لرزه ها اغلب نتیجه ی حرکتگسل ها هستند. گسل آغاجاری با طول حدودا تا 150 کیلومتر،شاخه ی شمال شرقی از گسل پیشانی کوهستان به شمار می آید. دراین پژوهش جه بررسی پتانسیل لرزه خیزی گسل آغاجاری بااستفاده از خصوصیات فیزیکی گسل آغاجاری و عمق پی سنگ حریملرزه ای گسل در حدود 50 کیلومتر مشخص شد. زمین لرزه های رخداده اغلب کم عمق و از مجموع 183 کانون زمین لرزه در گستره،تعداد 42 زمین لرزه دارای عمق 33 کیلومتری می باشند. طبق اینبررسی با افزایش عمق تعداد کانون زمین لرزه ها کمتر شده است. با استفاده از رابطه ی گوتنبرگ- ریشتر ضرایب لرزه خیزی a=1.8 و b=0.84 محاسبه شدند. برای زمین لرزه های با بزرگای 3 تا 5/5 ریشتر در حریم لرزه ای گسل آغاجاری، کمترین دوره ی بازگشت 10 سال و بیشترین آن با بزرگای 5/5، 316/22 سال محاسبه شد. در ارزیابی پارامترهای لرزه خیزی بیشترین زمین لرزه در بازه ی زمانی 2005 تا 2015 با 150 رخداد محاسبه شد. بیشترین تعداد زمین لرزه مربوط به بزرگای 3/1 ریشتر و کمترین آن 5/6 ریشتر می باشد. در امتداد گسل آغاجاری زلزله های با عمق 40-30 کیلومتر بیشترین وسعت را دارا بودند. MCE و DBE برای عمر مفید 10، 50 و 100 ساله به ترتیب 4/27، 5/14 و 5/52 ریشتر به ترتیب 3/03، 3/91 و 4/28 ریشتر می باشند.

کلیدواژه ها:

تحلیل آماری لرزه خیزی گسل آغاجاری رابطه ی گوتنبرگ-ریشتر

نویسندگان

بابک سامانی

دانشگاه شهید چمران اهواز/ استادیاردانشکده ی علوم زمین

نکیسا منجزی

دانشگاه شهید چمران اهواز دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی– تکتونیک

عباس چرچی

دانشگاه شهید چمران اهواز/ استادیاردانشکدهی علوم زمین