پیش بینی اثرات سناریوهای مدیریت بیولوژیک روی ویژگی های سیل و فرسایش آبی در آبخیز رودخانه رامیان - استان گلستان

پدیده های سیل و فرسایش خاک هرساله در اکثر مناطق کشور باعث بروز خسارت و مشکلات فراوانی می گردند. فعالیت های انسانی عامل مهمی در وقوع یا تشدید این گونه پدیده ها به حساب می آیند. ارزیابی آبخیزها و مدیریت صحیح منابع طبیعی چهت کنترل این خطرات یک امر ضروری به نظر می رسد. در راستای کاهش خسارات محیطی این پدیده ها و مدیریت بهینه اراضی تحقیق حاضر با رویکرد سناروسازی در زیر حوزه های آبخیز رودخانه رامیان دراستان گلستان صورت گرفته است. پس از بررسی قابلیتها و محدودیتهای اجرایی، چهار گزینه مدیریت بیولوژیک انتخاب شده و 16 سناریوی مدیریت پوشش گیاهی تدوین گردید. به منظور ارزیابی اثرات اجرای سناریوهای مدیریتی مزبور، نشانگرهای فیزیکی مربوط به سیل و فرسایش انتخاب شد و مقادیر آنها برای هر یک از سناریوها برآورد گردید. در نهایت با توجه به میزان تغییر نشانگر های برآورد شده با مدل هیدرولوژیک SCS و مدل فرسایش EPM بهترین سناریوی مدیریتی در هر زیر حوزه انتخاب و ارایه شد. نتایج نشان می دهد که در اکثر زیر حوزه ها از نظر شرایط هیدرولوژیکی، به ترتیب سناریوهای 10، 11، 14، 15 و 16 روی دبی اوج سیل بیشترین تاثیر مثبت را خواهند داشت. از طرفی ، سناریوهای مدیریتی که بیشترین تاثیر را از نظر کاهش فرسایش خاک در اکثر زیر حوزه ها خواهند داشت عبارتند از سناریوهای 4، 6، 7، 9 و 16.

کلیدواژه ها:

کاهش دبی اوج سیل ، فرسایش آبی ، سناریوهای مدیریت بیولوژیک ، آبخیز رامیان