بررسی آزمایشگاهی بهبود خصوصیات مکانیکی خاک رس با بکارگیری الیاف پلیمری و بایو پلیمرکیتوسان

برخی مواد به خاک است. در حالی که درصد زیادی از مواد افزودنی خاک، هم در فرایند تولید و هم در شرایط مختلف بکارگیری در خاک، عامل آسیب رسان به محیط زیست می باشند بکارگیری افزودنی های سازگار با محیط زیست بسیار مورد توجه مهندسین قرار گرفته است. در این پژوهش عملکرد فیبرپلیمری پلی پروپیلن و بایو پلیمر کیتوسان به عنوان افزودنی های زیست سازگار با در صدهای مختلف، در راستای بهبود خصوصیات مکانیکی خاک مورد ارزیابی قرار گرفته است. این ارزیابی در سه شرایط عمل آوری رطوبت بهینه، اشباع و خشک با مدت زمان عمل آوری 7 روز بوده و میزان درصدهای بهینه ی افزودنی ها از درصدهای آزمایش شده مشخص شده است. همچنین آزمایش ها با ترکیب این افزودنی ها با مقدار درصد بهینه و شرایط عمل آوری رطوبت بهینه و اشباع و مدت زمان عمل آوری 28 روز تکرار شدند. با مقایسه ی نتایج آزمایش ها مشخص شد که هرکدام از افزودنی ها به میزان قابل توجهی عامل بهبود دهنده خصوصیات مکانیکی خاک بوده است. علاوه بر آن ترکیب افزودنی ها نه تنها عامل تغییر کلی ساختار خاک بوده بلکه باعث عملکرد بهتر در راستای تغییر خصوصیات مکانیکی خاک نسبت به حالت تک افزودنی بوده است. همچنین مشخص شد که با افزایش مدت زمان عمل آوری میزان خصوصیات مکانیکی خاک برای افزودنی فیبر پلیمری افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

بهسازی خاک ، بایو پلیمر کیتوسان ، فیبر پلیپروپیلن ، شرایط عمل آوری ، مدت زمان عمل آوری .