بام سبز در توسعه پایدار شهرها ی ایرانی

بام و دیوارهای سبزیکی از مهمترین عناصر طراحی پایدار در طراحی اکولوژی شهرها میباشند .کمبود فضای باز و سبز شهری در مقیاس های مختلف از یک محله تا ناحیه موضوعی است که تبدیل به چالش مدیریت شهری شده است.تغییر کاربری فضای سبز به سایر کاربریها امری آشنا برای شهروندان ایرانی شده است. قیمت بالای زمین در این مناطق تنها دلیل ظاهرا موجه شهرداری هایی است که از سرانه ی فضای سبز می کاهند.در این مقاله به بررسی بام شهری ایران به عنوان نمای پنجم و نیز مجالی جهت جبران بخشی از سرانه ی حذف شده فضاهای شهری پرداخته شده است.امروزه دیگر موضوع بام سبز یک موضوع سلیقه ای در جهان نیست ، متناسب نمودن کمیت و کیفیت معماری به نخستین دغدغه های متخصصان شهری تبدیل شده و رویکرد زیست محیطی با عنوان هایی مانند معماری پایدار و معماری سبز بررسی می شود.در این مقاله به بررسی و معرفی نمونه های بام سبز اجرا شده در ایران طی دهه ی اخیر پرداخته شده است.بررسی سیاست های مدیریت شهری در برخی استان های پیشرو در این زمینه بعد دوم مقاله را تشکیل می دهد. هدف این نوشتار آن است که با مطالعه موردی نمونه های اجراء شده بام سبز در نقاط مختلف ایران ، در کنار ضوابط توسعه پایدار شهری به مجموعه سیاست ها و مولفه های اجرایی توسعه پایدار خاص بام های سبز ایرانی دست یافته و راه های توسعه آن را بررسی نماید.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، بام سبز ، ایران