نقش متقابل صنایع دستی در توسعه پایدار فرهنگی،گردشگری( نمونه موردی : شهر شیراز )

صنایع دستی بیانگر صنعت و هنر نیاکان و نشان دهنده ی ذوق و هنر مردم هر منطقه از یک کشور است به عقیده صاحب نظران این هنر اصیل، رمزماندگاری و حیات فرهنگی و اقتصادی کشور در روند جهانی شدن؛ در گرو نگاه کیفی به صنایع دستی است، از بعد فرهنگی و گردشگری نیز صنایع دستی بخشی از صنعت گردشگری است، که در همه مناطق ایران وجود دارد؛ در گستره جهانی شدن صنایع دستی میتواند، با ایجاد رابطه پویا و خلاق بین طبیعت،انسان،دانش و فرهنگ یک منطقه با گردشگران، جریان جدیدی را در آینده برای ارتقا گردشگری و توسعه پایدار اقتصادی و حفظ و اشاعه ارزشهای فرهنگی ایجاد کند ؛ در شهر شیراز با دارا بودن پیشینه کهن و نقش فرهنگی،گردشگری در کشور و دارا بودن صنایع دستی سنتی خاص این شهر و آمار مناسب ورود گردشگران ضرورت توجه به این هنر- صنعت در این شهر بیش از پیش احساس میشود که علاوه بر توسعه اقتصادی پایدار در این شهر، به صورت مستقیم بر ارتقا و رشد مبادلات فرهنگی- گردشگری و توسعه مشاغل مرتبط و ایجاد اشتغال پایدار اثر گذار است؛ زیرا در عمل و تجربه دریافته اند که هنر صناعی یکی از عوامل بسیار موثر در در جذب گردشگر است. روش تحقیق در مقاله حاضر توصیفی تحلیلی است داده ها و اطلاعات مورد نیاز برای انجام تحقیق از طریق مطالعه کتابخانه ای و میدانی بدست آمده و پردازش شده است؛ با توجه به آمارهای ذکر شده، سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری شیراز نقش چشمگیری در احیای صنایع دستی داشته و از طرفی دیگر باعث طولانی کردن زمان ماندگاری گردشگری که یکی از اهداف سودآوری اقتصاد گردشگری است شده است. از یافته های دیگر این پژوهش این است که، توسعه منابع انسانی و آموزش پایدار این هنر اصیل در توسعه فرهنگی،گردشگری به عنوان یک رکن اساسی باید مورد توجه قرار گیرد.