بررسی و تحلیل ساختار کالبدی-فضای شهر تهران

ساختار فضایی یک شهر اثرات قابل توجهی بر کارآیی و کیفیت زیست محیطی شهری دارد، شکل یک شهر و الگوی توزیع جمعیت و تخصیص کاربری و فعالیتها در کیفیت هوا و به تبع آن شاخص های دیگر شهر، نقش ایفا می کند. امروزه بقاء شهرها بستگی به یافتن راه حل های خلاق و سریع برای مسائل و مشکلات دارد. نتایج حاصل درباره روابط بین جمعیت و فعالیت در شهر تهران نشان می دهد که این دو متغیر بصورت متعادل توزیع نیافته اند و شکلی پراکنده دارند. نامتعادل بودن توزیع خدمات در سطح مناطق یا هر بلوک به همراه عدم رابطه با جمعیت در مناطق مختلف شهر تهران، زندگی شهروندان را در مکان های مختلف تحت تأثیر قرار می دهد. گسترش بی رویه شهری فاصله بین خدمات شهری و محل سکونت و فاصله بین محل کار و سکونت افراد را افزایش داده و استفاده از وسایل نقلیه شخصی را تشویق کرده است. از طرف دیگر استفاده فزاینده از اتومبیل شخصی نیز گسترش بی رویه شهری را تشدید می کند؛ زیرا به مقادیر زیادی زمین برای توسعه تسهیلات حمل و نقل نیاز دارد و این مسئله توسعه حاشیه شهری را آسانتر می سازد.

کلیدواژه ها:

ساختار فضایی ، آلودگی ، شهر تهران