تحلیلی بر نقش توانمندی های گردشگری در توسعه پایدار اقتصادی مناطق کمتر توسعه یافته، مطالعه موردی: شهرستان خدابنده

راهبردهای گذشته در زمینه توسعه منطقه ای در کشورهای در حال توسعه، بویژه در کشور ما نتوانسته است زمینه رابرای توسعه منطقه ای فراهم سازد. به طوری که، منافع توسعه به طور عمده در قطب های خاص با جهت گیری به سمتمناطق توسعه یافته متمرکز شده و بیعدالتی بین فضاهای جغرافیایی را به دنبال داشته است. از طرفی دیگر، مناطق کمترتوسعه یافته با چالش های متعددی در توسعه اقتصادی و اجتماعی مواجه بوده و اقتصاد مبتنی بر استفاده بی رویه ازمنابع طبیعی به تخریب محیط زیست منجر شده است. از این رو، برای کاستن از بیعدالتی های توسعه گذشته توجه بهصنعت گردشگری مبتنی بر استعداد مناطق حاشیه ای به عنوان یکی از راهبردهای توسعه منطقه ای برای ارتقای اقتصادمحلی از طریق توسعه سرمایه گذاری و در نتیجه ارتقای سطح رفاه اقتصادی در مناطق کم برخوردار مورد توجه برنامهریزان قرار گرفته است. هدف این مطالعه، بررسی توانمندی های گردشگری شهرستان خدابنده در استان زنجان به عنوانیکی از مناطق کم برخوردار کشور می باشد. به این منظور، با بررسی مبانی نظری مرتبط با موضوع به بررسی توانایی هایبالقوه شهرستان و سطح بندی جاذبه های موجود گردشگری پرداخته است. نتیجه مطالعات نشان می دهد که اینشهرستان دارای توانمندی نسبی بالایی برای توسعه گردشگری بوده و به لحاظ توانمندی ها می توان از بین جاذبه هایموجود در سطح اول، منطقه زرین غار- غار کتله خور- سد تالوار و در سطح دوم، منطقه قیدار- سهرورد- سجاس را دراولویت توسعه شهرستان متاثر از گردشگری مورد توجه قرار داد.

کلیدواژه ها:

توسعه منطقه ای ، گردشگری ، اقتصاد محلی ، استان زنجان