اولویت بندی معیارهای شناخت مکانهای بهینه در بلندمرتبه سازی با استفاده از روش تصمیم گیری تحلیل چند معیاره

حرکت به سمت ایجاد شهرهای فشرده و متراکم و بلند مرتبه سازی در شکل گیری شهرهای پایدار بسیارمهم و حیاتی میباشد. این مقاله با هدف شناخت و الویت بندی معیارهای شناخت مکان های بهینه در بلند-مرتبه سازی از روشهای تحقیق درعملیات بهره می گیرد. تحقیق در عملیات به عنوان یک روش علمی ریاضیتبدیل به یک ابزار مناسب جهت استفاده در بسیاری از حوزه های تصمیم گیری و مدیریتی شده است. مدل هایارایه شده در شاخه های مختلف تحقیق در عملیات می توانند به صورت عملی مدیران را جهت شناساییوضعیت جاری و ارایه راهکارهای لازم به منظور ارتقا و پیشرفت یاری رسانند. مقاله حاضر، از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و راهنمایی کاربردی در زمینه ارزیابی موثر و کارآمد معیارهای شناخت مکانبهینه در بلند-مرتبه سازی برای سیاستگذاران و برنامه ریزان شهری می باشد. در حال حاضر متاسفانه به دلیل عدم شناختدقیق شاخص ها و معیارهای شناخت مکان بهینه برای بلندمرتبه سازی در مکانیابی و احداث ساختمان هایبلندمرتبه کاستی های زیادی مشاهده می شود. بررسی های صورت گرفته نیز بیانگر آن است که تاکنونتحقیقاتی تکنیکال و اثباتی در این حوزه صورت نگرفته و تنها در بعضی از تحقیقات به گردآوری شاخص هااکتفا شده است. نگارندگان در این مقاله با نظرسنجی از کارشناسان و خبرگان، شاخص ها و معیارهای مکانبهینه در بلندمرتبه سازی را شناسایی و تدوین کرده و به طراحی ساختار شبکه ای اقدام ورزیدند. در پایان، بااستفاده از پرسشنامه طراحی شده و سپس با استفاده از نرم افزار SuperDecision معیارهای تعیین شده برای شناخت مکان بهینه در بلندمرتبه سازی، رتبه بندی شد. نتایج پژوهش نشان میدهد که مهمترین عامل در تعیین مکان بهینه بلندمرتبه ها، قیمت زمین،(0/34) می باشد و در رتبه بعدی عوامل درآمد خانوار (0/33) و قیمت اجاره واحدهای مسکونی (0/32) قرار دارند این نتایج نشان میدهد که در تعیین مکان بهینه بلند مرتبه ها عوامل اقتصادی بیشترین میزان اهمیت را دارا می باشند.

کلیدواژه ها:

بلندمرتبه سازی ، فرآیند تحلیل شبکه ای ، شاخص ، مکان بهینه