تحلیل نقش حکمروایی خوب شهری در پایداری فرهنگی شهر بجنورد

با توجه به مشکلات روزافزون مدیریت شهری در کشورهای در حال توسعه و من جمله ایران، بکارگیری اصول حکمرواییخوب شهری ضرورت انکارناپذیر حال و چشمانداز آینده مدیریت شهرها است. از طرفی، رشد شتابان جمعیت شهرنشیندر ایران هم فضاهای شهری و هم شیوه گذران زندگی را دستخوش دگرگونی کرده است و در این خلال، وقت و بودجهمدیران شهری اندک مجالی برای پرداختن به وجوه فرهنگی و اجتماعی شهر وجود داشته است. این همه در شرایطیاست که از مهمترین اهداف حکمروایی شهری، کاهش فقر و تبعیض های اجتماعی، قومی و فرهنگی در شهرها است.عامل فرهنگ تاثیرگذارترین عنصر ساختاری بر حاکمیت شهری است. از آنجا که عوامل فرهنگی نقش ارزندهای درتوسعه پایدار دارد و هویت فرهنگی و برخورداری از فرهنگی بالنده و پیشرو از عوامل ضروری و اساسی برای تحقق توسعهپایدار است، برنامهریزی توسعه پایدار باید بر اساس فرهنگهای مختلف صورت پذیرد. در این میان شهر بجنورد، مرکزاستان خراسان شمالی به واسطه آن که محل سکونت اقوام مختلفی (فارس، ترک، ترکمن،کرد، تات و...) میباشد، فرهنگ-های مختلفی را در خود داراست تا جایی که آن را گنجینه فرهنگها می خوانند اما این تعدد فرهنگ ها نه تنها باعثایجاد فاصله و اختلاف بین اقوام گوناگون نشده، بلکه اتحاد و هماهنگی و همدلی میان آنها را به دنبال داشته است. روشپژوهش توصیفی-تحلیلی از نوع کاربردی و بر پایه مطالعات پیمایشی است. دادهها در دو سطح کتابخانه ای و میدانیجمع آوری گردیده است. بمنظور شناخت دقیق وضعیت در رویکرد تلفیقی از تکنیک سوآت (SWOT) و مدلسازی دیمتل (DEMATEL) بهره گرفته شده است. یافته های پژوهش نشان می دهند که حکمروایی خوب شهری می تواند در پایداری فرهنگی شهرها موثر واقع گردد و شاخص های حکمروایی خوب شهری در ارتباط با فرهنگ شهری در شهر بجنورد، به طور کامل و در تمام ابعاد، تجلی نیافته است.

کلیدواژه ها:

حکمروایی خوب شهری ، پایداری فرهنگی ، شهر بجنورد