ارزیابی روشهای مختلف درونیابی جهت بررسی تغییرات بارش سالانه در استان گلستان در محیط GIS

درونیابی یکی از مهمترین روشهایی است که اقلیم شناسان در مطالعات پهنه بندی از آن بهره مند میشوند. دربسیاری از تحقیقات و پروژه هایی که به نوعی از داده های هواشناسی در آنها استفاده شده است، به دلیل نبودایستگاه های هواشناسی در تمام محدوده مورد نظر، نیاز به درونیابی و بازسازی داده ها می باشد. بدین منظور روش-های متعددی برای تخمین داده ها وجود دارد که بسته به شرایط هر ایستگاه ممکن است روشی خاص بهترین نتیجهرا در پی داشته باشد. روشهای درونیابی از جمله روشهای تعیین توزیع مکانی بارش است که با توجه به در نظر گرفتنهمبستگی، موقعیت و آرایش مکانی دادههای نقطه ای، کاربرد گسترده ای یافته اند. در این تحقیق از 4 روشدرونیابی، عکس وزنی فاصله (IDW)، پلی نومیال محلی (LP) کریجینگ (Kriging) و کریجینگ بیسین تجربی (EBK) برای ارزیابی بر روی داده های بارش سالانه 47 ایستگاه باران سنجی و 33 ایستگاه تبخیرسنجی واقع در استان گلستان، طی دوره 35 ساله ( 1395-1360) با استفاده از شاخص حداقل مربعات خطا (RMSE) استفاده شد. نتایج نشان داد از میان روشهای نامبرده، روش کریجینگ بیسین تجربی، بهترین الگو برای درونیابی بارش سالانه در سطح استان گلستان است.

کلیدواژه ها:

درونیابی ، پهنه بندی ، کریجینگ ، کریجینگ بیسین تجربی ، عکس وزنی فاصله ، GIS