بررسی راهکارهای توسعه گردشگری روستایی با استفاده از مدل SWOT ( مطالعه موردی: دهستان فیروزجاه-شهرستان بابل)

امروزه صنعت گردشگری یکی از منابع مهم تولید،درآمد، اشتغال و ایجاد زیر ساخت ها برای نیل به توسعه پایدار بشمار می آید، و بعنوان یکی از عوامل اقتصادی کشورها از سوی برنامه ریزان اقتصادی پذیرفته شده است، علاوه بران بسیاری از سیاست گذاران و برنامه ریزان توسعه نیز از صنعت گردشری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند. در این راستا گردشگری روستایی نیز یکی از ابعاد مهم گردشگری به حساب می آید که می تواند با برنامه ریزی اصولی و دقیق و باشناسایی منطق گردشژری روستایی و شناخت پتانسیل ها و نقاط قوت روستاها، نقش موثری در توسعه این مناطق و در نتیجه توسعه اقتصاد و همچنین توسعه ملی کشورها داشته باشد، از این رو در اینجا سوال این است که پتانسیل ها و محدودیت های گردشگری در روستاها که بتواند باعث رشد گردشگری و در نتیجه توسعه پایدار روستایی بشود به کار برد؟ به این منظور مقاله حاضر بهره گیری از مطالعات میدانی،و تعیین نقاط قوت،ضعف،فرصت و تهدیدها به شیوه swot به ارائه استراتژی و راهکارها در جهت توسعه گردشگری در مناطق روستایی شهرستان بابل (دهستان فیروزجاه) پرداخته است. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که محدوده مورد مطالعه، یکی از مهم ترین مناطق جذب گردشگران بوده اما چون نگاه گردشژران به سمت سواحل غرب استان و جنل های کناره آن می باشد و شهرستان های مرکزی یا فاقد دریا مانند بابل با اینکه فاصله کمتر از 20 کیلومتری سواحل قرار دارند و با وجود داشتن جاذبه های فراوان گردشگری طبیعی اعم از جنل های انبوه،چشمه ها،ییلاق های سرسبز کشاورزی و آداب و رسوم از جذب گردشگران داخلی به دور مانده در حالیکه قابلیت های گردشگری آن نسبت به سواحل و غرب استان بکر و دست نخورده است.

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، راهکار ، مدل استراتژیکSWOT ، دهستان فیروزجاه ، شهرستان بابل