ارزیابی تغییرات زمانی وسعت اراضی کشاورزی در حوضه آبریز میناب با تاکید براستفاده بهینه از منابع محیطی

منابع طبیعی برای هر شوری ثروت ملی آن کشور محسوب شده و بهر ه برداری بهینه از این منابع باعث استقلال غذایی آن کشور می شود. (Demeria. 1999) از دیرباز یکی از رو ش هایی بهره برداری از این منابع، کشاورزی بوده است. با توجه به میزان رشد جمعیت جهان و افزایش روزافزون نیازهای بشری و درپی آن بهر هبرداری بی رویه از منابع طبیعی، هرساله شاهد تخریب هرچه بیشتر این منابع هستیم (SzaboIcs, 1992) متاسفانه براثر بهره برداری نادرست از منابع آبی و خاکی همه ساله 1٫5 میلیون هکتار به سطح بیابان های کشور افزوده می شود. (Zehtabian: Khosravi, 2009) حوضه آبریز میناب مهمترین قطب کشاورزی استان هرمزگان می باشد که فعالیت های زراعی و باغداری مدیریت نشده بسیاری در سطح آن ایجادشده است که این امر میتواند منابع آبی - خاکی با ارزش این ناحیه را از بین برده و در نتیجه پیامدهای ناگواری را به همراه داشته باشد.. پژوهش حاضر به دنبال بررسی تغییرات زمانی فعالیت های باغداری و زراعی در یک بازه زمانی 31 ساله است تا به کمک آن روند تغییرات زمانی وسعت اراضی زراعی و باغات شناسایی و به کمک آن نتایج این تغییرات را بررسی نماید. به طورکلی جلوگیری از خسارات ناشی از بهر ه برداری بی رویه از منابع به اتخاذ روش مناسب در مدیریت هدفمند کشاورزی وابسته بوده که لازمه آن وجود اطلاعات دقیق در زمینه نحوه توسعه کشاورزی و بهر ه برداری از منابع آبیمی باشد.