بررسی پتانسیل های اکوتوریسم شهرستان فهرج- کرمان در گردشگری پایدار با استفاده از الگوی تحلیل SWOT

اکوتوریسم گرایشی نو و پدیده ای نسبتا تازه در صنعت گردشگری است که به معنای سفری مسیولیت پذیر به مناطق طبیعی که از آن حفاظت می شود و باعث ارتقای امکانات مردم بومی می شود. از جمله مهمترین جاذبه های طبیعی، مناطق بیابانی هستند که حدود 90 درصد از مساحت کشور را در بر می گیرد. چنین وسعتی لزوم توجه به پتانسیل های مناطق بیابانی را در زمینه اکوتوریسم به ویژه در نواحی بیابانی فهرج- کرمان ضروری می سازد. اساس توسعه پایدار گردشگری توجه به رابطه ای است که میان سه جزء: گردشگران، مقصد، جامعه میزبان، می باشد. گردشگری می تواند با مشارکت دادن مردم بومی منطقه در اشتغال زایی و ایجاد درآمد، اقتصاد جوامع محلی را احیا کند. هدف اصلی این نوشتار، شناخت عواملی است که می توانند به عنوان پتانسیل های اکوتوریستی منطقه بیابانی فهرج- کرمان سهمی در توسعه گردشگری پایدار منطقه داشته باشند. روش تحقیق ترکیبی است و تجزیه و تحلیل بر مبنای الگوی تحلیل SWOT استوار است که با درنظر گرفتن عوامل تاثیر نقاط قوت، ضعف، فرصت، تهدید راهبردهایی هم سو با توسعه پایدار گردشگری در این منطقه ارایه شود. نتایج نشان می دهند فعالیت های زیادی برای جذب گردشگر در این مطقه می تواند انجام بگیرد که عبارتند از: ایجاد تاسیسات گردشگری در مناطق گردشگری، تهیه عکس، بروشور و فیلم از جاذبه های اکوتوریسم منطقه، فرهنگ سازی و آموزش مردم جهت حفاظت آثار ملی گردشگری می توان اشاره کرد. در منطقه فهرج- کرمان وجود کلوتکها می تواند جاذبه گردشگری بی نظیری را فراهم سازد، ولی به دلیل عدم وجود امکانات، و زیرساخت های لازم و همچنین نیروی انسانی ماسب جهت مدیریت و ارایه خدمات گردشگری به گردشگران، جاذبه ها اکوتوریستی منطقه کمتر معرفی شده است.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، پتانسیل ها ، منطقه بیابانی فهرج- کرمان ، گردشگری پایدار ، الگوری تحلیل SWOT