شناسایی مناطق مستعد شکل گیری آبخوان های کارستی در استان ایلام

مناطق کارستی به نواحی مشخصی اطلاق می شود که از طریق انحلال سنگ بستر و توسعه شبکه زهکشی زیرزمینی گسترش یافته و اساسا با سنگ آهک ارتباط پیدا می کند (والتهام و همکاران، 2005 ). رخنمون سازندهای کارستیک 20 درصد از سطح قاره ها را فرا گرفته است (فورد و ویلیامز، 2007). 11 درصد از مساحت ایران را سازندهای کارستی پوشانیده (افراسیابان، 1372 ) که 23 درصد آن در ناحیه زاگرس قرار گرفته است (اشجاری و همکاران، 2006). اصطلاح آیخوان کارستی در برگیرنده نواحی کارستی در سنگ های کربناته است که توسعه کم یا زیاد کارست را به ترتیب در آبخوان با جریان افشان یا جریان مجرایی ایجاد می کند(اتکینسون، 1977 ). عوامل موثر برای ایجاد و توسعه کارست را می توان به سه دسته عوامل فیزیکی، شیمیایی و وضعیت هیدروژیولوژیکی تقسیم کرد و مجموعا هفت عنصر لازم برای ایجاد و توسعه کارست را می توان، نزوالت جوی، شرایط توپوگرافی، وضعیت مناسب سنگ شناسی، ضخامت لایه های کربناته، گاز CO2، حرارت پایین، فشار و موقعیت تکتونیکی مساعد دانست (وایت، 1998 ). تحول و توسعه کارست تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد که در این میان نقش لیتولوژی و ویژگی های آن و عوامل ساختاری همچون گسل ها و درزها از اهمیت زیادی برخوردار است. لندفرم های کارستی در مسیرهایی که توسط عوامل ساختاری کنترل می شوند، شکل می گیرند (فورد و ویلیامز، 2007 ). ایجاد و توسعه ژیومورفولوژی کارست، باعث شکل گیری سیستم کارستی و تشکیل آبخوان های کارستی می گردد(باکالویچ، 2005 ).