بازآفرینی بافت فرسوده از طریق طراحی محیطی به منظور پیشگیری از وقوع جرائم شهری (مطالعه موردی کلانشهر شیراز)

در پی نیازهای روبه رشد جامعه و معضلات شهری ناشی از آن، فضاهای شهری دستخوشتغییراتی با هدف بهبود شرایط شده اند. در این میان، گاه تغییراتی شتابزده و بدون برنامهانجام گرفته و بیش از همه به بافتهای فرسوده شهری آسیب رسانده است. زیرا با قائلشدن مرزی بین این محلات و مناطق جدیدتر، به حاشیه کشیده شده و سطح فرهنگی واجتماعی در آنها رو به رکود گذاشته است. پیرو این عوامل، غنای حسی و تعلق به فضابرای ساکنان و کاربران این محلات از بین رفته است؛ و بستری ناامن برای بروز جرائمشهری پدید آمده که پیرو آن احساس ناامنی، ترس و عدم آرامش به شهروندان منتقلمی شود. از نظر روش شناسی این تحقیق از نوع توصیفی _ تحلیلی می باشد. در اینتحقیق، به عوامل ایجادکننده ی امنیت در محیط های شهری و مطالعه یک نمونه موردی(بافت فرسوده منطقه 8 شهر شیراز) پرداخته شده است. این مطالعه بر پایه ی رویکردCPTED انجام شده و ضمن برشمردن عوامل زمینه ساز جرم و خشونت در طراحیمحیطی این منطقه به راهکارهایی برای بهسازی نقاط ناامن اشاره نموده تا پتانسیل جرمخیزی منطقه را کاهش داده و با برقراری امنیت کالبدی در این منطقه بتوان از وقوعجرائم، خصوصاً در مقیاس شهری، پیشگیری نمود .

کلیدواژه ها:

پیشگیری از جرم ، جرائم شهری ، امنیت شهری ، بافت فرسوده ، رویکرد CPTED