مدیریت بحران شهری، و عملکردهای مقابله با کاهش اثرات حاصل از زلزله (مطالعه موردی: شهر بناب)

سوانح و حوادث طبیعی سالانه سبب خسارتهای بسیار قابل توجه جانی و مالی در کشورمیشود زلزله پدیده ای است طبیعی، که یکی از عوامل بروز حوادث پیش بینی نشده در سطح جوامع میباشد. قرارگیری کشور ایران در مناطق با خطر پذیری بالای زلزله در سطح جهان و وجود نقاطجمعیتی متراکم، ایران را به کشوری شدیدا آسیب پذیر در برابر زلزله تبدیل نموده است. با توجه بهموقعیت کشور و نحوه قرارگیری شهرها در نقاط آسیب پذیر از لحاظ زلزله، ضرورت پرداختن به اینمساله امری بدیهی است. یکی از ضروری ترین اقدامات و مسائل، به کارگیری اصول مدیریت بحران بهمنظور کاهش مخاطرات، آمادگی، مقابله، بازسازی و بازتوانی است. بنابراین مدیریت بحران فرایندیپویا در قالب اقداماتی سنجیده می باشد که پیش از وقوع بحران، در زمان وقوع بحران و بعد از وقوعبحران انجام می شود. هدف این پژوهش شناسائی روش های کاهش آسیب پذیری ناشی از زلزلهبا استفاده از فنون جغرافیا و برنامه ریزی شهری با رویکرد مدیریت شهری می باشد. این پژوهش از نوعکاربردی و روش پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد. با توجه با یافته های پژوهش، تمرکز زدایی واجرای طرح های گسترش شهری و همچنین ایجاد مراکز امداد و نجات در پهنه های شمالی و جنوبیشهر می تواند موجب تسریع در امداد رسانی حادثه دیدهگان گردد. ایجاد شبکه ارتباطی و نیز ایستگاه-های آتشنشانی در بخش غربی و شمالی می تواند شعاع عملکردی و زمان دسترسی نیروهای امدادی بهمحل حادثه را به خداقل برساند.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، زلزله ، آسیب پذیری ، شهر بناب