جایگاه هویت قومی در همبستگی ملی (مطالعه موردی قوم عرب خوزستان)

از آنجا که قومیت، یکی از شاخص های عمده در شناخت طبیعی کشورها برای نیل به ثبات و دوری از خشونت به حساب می آید، امنیت کشورها در دهه ی آینده بدون توجه به این بعد رقم نخواهد خورد. هرچند تنوع قومی و فرهنگی در کشور ایران می تواند فرصت های مناسبی برای توسعه ی کشور فراهم کند، در عین حال می تواند یکی از بسترهای مهم ناامنی و تهدیدات امنیتی به شمار رود، بگونه ای که همبستگی ملی متأثر از نوع رویکرد حکومت مرکزی در برخی مناطق در طی دوره های خاص تاریخی موجب به چالش کشیده شدن انسجام سرزمینی کشور شده است. اکثریت قوم عرب، در جنوب غربی کشور، در استان خوزستان ساکن اند و با توجه به ترکیب جمعیتی منطقه و کشورهای همسایه، یکسری عوامل متعدد پیوند آن را با ملت ایران تحکیم بخشیده و همچنین عوامل دیگری باعث تضعیف این پیوند شده است. این مقاله بر آن است که عوامل مؤثر در واگرایی و همگرایی قوم عرب را نسبت به هویت ملی بررسی نماید. براساس مطالعات و اطلاعات گردآوری شده این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در نتیجه یکسری عوامل از جمله شیعه بودن قوم عرب در خوزستان نقش محوری در همگرایی این قوم نسبت به هویت ملی داشته که می تواند اثری کاهنده بر عوامل واگرایی به جای بگذارد. به طوری که در دهه های اخیر جنبش های سیاسی واگرایی که در پناه حمایت های بین المللی و فرامنطقه ای در منطقه پدید آمدند با استقبال مردم بومی روبه رو نشدند

کلیدواژه ها:

قوم عرب ، خوزستان ، هویت قومی ، هویت ملی