تبیین موقعیت ژئوپلیتیکی اقوام و اقلیت ها در ایران مطالعه موردی : قوم کرد

گروه های قومی مردمی هستند که خود را در یک فرهنگ و میراث مشترک، محصور احساس می کنند، اگر چه، پیوندهای آنها ممکن است، با برداشت های اجتماعی از نژاد مرتبط باشد. قومیت با بوم پایی در ارتباط است، بدین نحو که هویت فضایی می تواند بخش مهمی از هویت قومی تلقی شود. اصطلاح قومیت از ریشه ی یونانی، به معنی مردم یا ملیت بوده و به علاوه رابطه ی نزدیکی با ویژگی های فرهنگی مانند زبان دارد. در سال 1993 از 180 کشور جهان کمتر از 15 کشور را میتوان در حکم یک کشور ملی تلقی کرد. بنابراین کشورهای چند ملیتی شایعترین نوع کشور است. در40 درصد کشورها حداقل 5 گروه قومی وجود دارد و در 31 درصد کشورها بزرگ ترین گروه ملی حتی اکثریت را نیز تشکیل نمیدهند. اشکال متعدد جنبش قومی دسته جمعی، به شدت تمایزات قومی یا طبقاتی در منطقه، قدرت نسبی سازمان سیاسی قومی، زمینه ی تاریخی خواسته های جمعیت های قومی، امکانات مادی و جغرافیایی نایل شدن به چنین خواسته ها، سطح محرومیت قومی و انتظار توانایی یا ناتوانی دولت در محرومیت زدایی، بستگی دارد. در چهار گوشه ی سرزمین ایران اقوام مختلفی ساکن هستند. در شمال و شمال شرقی ایران قوم ترکمن ساکن هستند.قلمرو فضایی این قوم از شرق دریای مازندران آغاز و به سمت آسیای مرکزی گسترش می یابد. در شمال غربی ایران قوم ترک و در جنوب و جنوب شرق ایران که از مناطق محروم کشور می باشد قوم بلوچ ساکن می باشد. دوری از مرکز کشور، عوامل جغرافیایی، عدم دستیابی به مشاغل بالای حکومتی و عوامل تقویت کننده مرکز گریزی، باعث شده است تا این قوم خود را در سرنوشت ملی کشور کمتر شریک بدانند و در تحولات بزرگ اجتماعی ایران نقش قابل توجهی به عهده نگیرند. در جنوب غرب ایران در یکصد سال اخیر به دلیل کشف نفت و موقعیت سوق الجیشی که دارد از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد، در این بخش از ایران قوم عرب سکونت دارند. این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اینترنتی به بررسی وضعیت قوم کرد و موقعیت ژئوپلیتیکی آن پرداخته است. نتایج نشان میدهد که قوم کرد در غرب ایران و با توجه به سکونت آنها در سه کشور همسایه و همجوار با هم، از پتانسیل بالای موقعیت ژئوپلیتکی برای اتحاد برخوردار است

کلیدواژه ها:

ایران ، ژئوپلیتیک اقلیت ، قوم ، جدایی طلبی ، قوم کرد