تحلیل نقش بندر چابهار در کریدور ارتباطی شمال جنوب و توسعه محور شرق

این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی به بررسی و تحلیل نقش بندر چابهار در کریدور ارتباط ی شمال و جنوب و توسعه محور شرق پرداخته است. بندر چابهار به جهت برخورداری از موقعیت ممتاز در شرق تنگه هرمز و در یای عمان در مسیر خطوط اصلی کشتیرانی به آفریقا، آسیا و اروپا قرار گرفته و به عنوان کوتاهتر ین راه ارتباط ی و ترانزیتی کشورها ی آسیای میانه و افغانستان به بازارهای خلیج فارس، شرق آفریقا و دیگر نقاط جهان مطرح است. مزیت عمده منطقه آزاد چابهار نسبت به سایر مناطق آزاد کشور از یک سو، امکان دسترسی سریع به آبهای آزاد اقیانوسی هند و از سوی دیگر، اتصال به شبکه راه- های زمینی کشور است. در شهریورماه 1379 و زمانی که موافقتنامه کریدور شمال جنوب در سنتپترزبورگ میان وزرای - حمل و نقل سه کشور ایران، هند و روسیه به امضاء رسید و چابهار به عنوان بندری استراتژیک در این کریدور معرفی گردید. بندر چابهار و اتصال آن به مرز ترکمنستان در منطقه مرزی باجگیران، کوتاه ترین مسیر حمل و نقل زمینی کالا در کر یدور شرق و شاهراه تغذیه کشورهای آسیای میانه محسوب میگردد. این بندر، آینده نویدبخشی برای توسعه محور شرق و رونق تجارت خارجی ایران دارد. در صورت بهرهبرداری از این بندر، رونق ترانزیت و حمل و نقل، شهرهای این مسیر، از نظر ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی توانمندتر میشوند و با توسعه و رونق اقتصادی، ناامنی های سیاسی و اقتصادی و قاچاق در این منطقه محروم کاهش میبابد. از اینرو، توسعه چابهار و محور شرق در زمینه رونق تجارت خارجی و ترانزیت، مزایای بسیار برای کشور و بویژه منطقه خواهد داشت

کلیدواژه ها:

بندر چابهار ، کریدور شمال جنوب ، محور شرق ، سواحل مکران