چالش های قومی در ایران: مطالعه موردی: استان سیستان و بلوچستان

یکی از مسایل و مشکلات ایران، مساله اقوام و چالش هایی است که در موارد بسیاری در گذشته و دوره معاصر انسجام ملی کشور را به مخاطره انداخته و موجب فروپاشی نظام های سیاسی آن شده است. این مقاله با هدف یافتن عوامل موثر در بروز درگیری ها و بحران های قومی در ایران و با تاکید بر مطالعه قومی در استان سیستان و بلوچستان بعنوان یک مطالعه موردی و ارایه راهکارهای مطلوب برای مدیریت تنوع قومی در ایران و سیاست گذاری مناسب در جهت احترام به مولفه ها، ارزش ها و فرهنگ اقوام و در نتیجه ایجاد همبستگی و افزایش انسجام ملی تلاش می کند. روش پژوهش در این مقاله نیز مطالعه اسناد و منابع کتابخانه ای بوده است. استان سیستان و بلوچستان بادارابودن بیشترین وسعت در بین استان های کشور یکی از محروم ترین استان ها محسوب میگردد باتوجه به حضور اقلیت های بلوچ در این استان و ادامه این اقوام در کشورها ی هم مرز افغانستان و پاکستان پرچالش ترین استان کشور قلمداد می گردد. یافته های تحقیق را در دو بخش میتوان بررسی نمود در بخش داخلی چالش هایی ازجمله: کم توجهی به اختصاصات فرهنگی، اجتماعی و ... اقوام در از بین رفتن همبستگی ملی، نقش مناسبات دولت های مرکزی با طوایف در گرایشات قومی بلوچستان، احساس محرومیت نسبی اقوام تا بروز تروریسم، نقش چندفرهنگ گرایی و احترام به فرهنگ اقوام در انسجام ملی و در نهایت به نوع ی عدم تحقق اصل 47 قانون اساسی که می گوید: در بهره برداری از منابع طبیعی و استفاده از درآمدهای ملی در سطح استان ها و توزیع فعالیت های اقتصادی میان استان ها و مناطق مختلف کشور، باید تبعیض در کار نباشد، به طوری که هر منطقه فراخور نیازها و استعداد رشد خود، سرمایه و امکانات لازم در دسترس داشته باشد ، در استان سیستان و بلوچستان در مقایسه با استان های مرکزی موثرهستند. در بخش دوم عوامل خارجی از جمله مصرف رسانه ای اقوام بلوچ، دخالت قدرتهای منطقه ای از جمله پاکستان، بنیادگرایی در بروز بحران های قومی استان نقش داشته است.

کلیدواژه ها:

ایران ، استان سیستان و بلوچستان ، درگیری ، بحران ، اقوام