بررسی عدالت جغرافیایی و پایداری در نظام فضایی کشور

تبیین مفهوم عدالت در جغرافیای شهری بر پایه ویژگی منطقه ای شهر، میتواند نگرشی خاص در رابطه با مفهوم عدالت در عصر حاضر باشد که در این مقاله به آن پرداخته می شود. پایداری شهری از دیدگاه جغرافیا تحقق نمییابد؛ مگر اینکه رابطه بین شهر و منطقه ای که شهر در آن مکان گزینی نموده است، رابطه ای پایدار و توسعه آن همساز با مح یط باشد. در ا ین مقاله، تمام فضای سکونتگاهی ایران در قالب 91 استان بر اساس دو مدل معتبر تاکسونومی و تحلیل عاملی مورد مقایسه قرار گرفته است. با توجه به داده های به دست آمده، نظام سکونتگاهی ایران از توزیع ناموزون فضایی برخوردار است و تهران هم چنان در بین استانهای کشور با فاصله نسبتا زیاد از نظر مقایسه هر دو شاخص تحقیق مقایسه بر اساس نسبت شاغلان ده ساله و بیشتر به جمعیت ده ساله و بیشتر و ارزش افزوده بخش های مختلف اقتصادی نسبت به جمعیت استان ها قرار دارد.

کلیدواژه ها:

عدالت فضایی ، عدالت جغرافیایی ، جهانی شدن ، پایداری شهری ، ایران