تبیین عوامل طبیعی موثر بر رفتار سیاسی و مخاطرات قومی در استان سیستان و بلوچستان

یک قلمرو سیاسی فرهنگی در زیستگاه و بستر طبیعی مشخص بوجود می آید و بی تردید از خصوصیات و ویژگی های این - محیط طبیعی تاثیر می پذیرد و متقابلا می تواند بروی طبیعت تاثیر بگذارد. بطورکلی آموزه ها و تجربیات انسان با محیط جغرافیایی که در آن پرورش یافته پیوند دیرین و نزدیکی داشته است. در حقیقت محیط طبیعی به عنوان کالبد ظهور سیاست، امکان کسب و یا به کار بردن برخی از ویژگی ها و رفتارهای سیاسی را پدید می آورد. در این راستا بنیادها و صفات محیطی نقش مهمی در شکلدهی به تاریخ ، رفتار سیاسی شهروندان و اقوام یک جامعه دارد. در جغراف یای سیاسی اقوام ایران نیز عوامل طبیعی همچون شرایط توپوگرافی، آب و هوا، فاصل ه فیزیکی ، موقعیت جغرافیایی و ... نقش موثری در رفتارهای همگرایانه و یا واگرایانه آنها داشته است. این اثرگذاری در رفتارها ی سیاسی اقوام مستقر در منطقه سیستان و بلوچستان نیز قابل مطالعه می باشد. در این راستا کوشش گردیده با رویکردی توصیفی تحلیلی و تبیین شرا یط محیطی –حاکم بر منطقه اثر این عوامل در رفتارهای واگرایانه اقوام منطقه بررسی گردد. یافته ها ی پژوهش نما یانگر آن است که دورافتادگی، کمبود منابع زیستی همچون آب شیرین و خاک حاصلخیز ، عوارض توپوگرافیگ جنوب استان و تغییرات اقلیمی نقش مهمی در رفتارهای سیاسی و مخاطرات قومی در منطقه داشته است.

کلیدواژه ها:

قومیت ، محیط طبیعی ، سیستان و بلوچستان ، مخاطرات