بررسی ساختار روانشناختی و ارجاعات فرمی فضای معماری در سینما، (نمونه موردی: فیلم لالا لند از دیمن چزل)

انسان همواره با هنر معماری درگیر است و در فضاهای معماری زندگی می کند، سینما نیز به عنوان یکی از تاثیرگذارترینهنرها بر انسان شناخته شده است. هر دو هنرهایی هستند که برای تجلی خویش، دیگری را به کار می گیرد. این دو هنر بنابرویژه گی هایی که دارا هستند، شباهت ها و تفاوت هایی دارند.فضا، زمان، و حرکت نهفته در این دو از مهم ترین عناصریهستند که این دو هنر را به هم نزدیک می کنند. در حقیقت معماری و سینما هر دو به خلق فضا و روح زندگی می پردازند. گرچه که فضای معماری توسط مصالح واقعی خلق می شود، ولی فضای سینمایی فضایی مجازی و خیالی است. هر دوی اینفضاها بر انسان و رفتارهای او تاثیرگذار هستند تا آنجایی که می توان از هر دوی آنها در رشد و تعالی انسانی بهره جست . بهگفته درایر معماری همیشه نزدیک ترین خویشاوند سینما بوده است. هر دو از مبانی یکسانی از قبیل زیبایی شناسی بهره میبرند. یکی از مهم ترین روابطی که سینما به عنوان هنر با هنرهای دیگر دارد، با معماری است. هر دو به گونه ای با هم درگیرند.هر دو خالق فضا هستند: فضای سینمایی، فضایی خیالی است که عینیت پیدا می کند و در واقع عینیت واقعی نیست، بلکهتوهم واقیت است. تصویری است که می تواند در دنیای واقعی وجود داشته باشد و همین ویژه کی است که به پدیده همذاتپنداری منجر شود. از سوی دیگر نیز می توان آنقدر تخیلی و دور از ذهن تماشاگر باشد که آن را باور نکند. از سوی دیگرمعماری فضای واقعی را بوجود می آورد.

کلیدواژه ها:

سینما ومعماری ، روانشناختی فضا ، لاکان ، لالالند