الگوی رفتاری دولت در محیط برنامه ریزی توسعه و ناپایداری مدیریت تولید در بخش کشاورزی نواحی روستایی

به طور کلی، پایداری فرایند تولید در بخش کشاورزی در گرو استقرار و استمرار جریان سرمایه و بهبود شرایط بازار محصولات می باشد. در حال حاضر توازن تصمیم گیری های دولت با وضعیت موجود بهره برداری های کشاورزی مانع از پایداری فرایند تولید در سطح سکونتگاه های روستایی شده است. به وجود آدن چنین شرایطی این سوال را مطرح می سازد که منافع دولت و مدیریت بهره برداری های روستایی در چه نقطه ای به منافع مشترک می رسد و پایداری تولید را به همراه می آورد؟ که راهکار و معیارهای آن هنوز نامعلوم است. تکنیک به کار برده شده جهت انجام پژوهش حاضر روش اسنادی و پیمایشی (میدانی – پرسشنامه مصاحبه ای) در قالب تبیین های تعلیل، اختیار عاقلانه و تحلیل آماری است و حجم نمونه تحقیق را 370 بهره بردار کشاورزی در 25 سکونتگاه روستایی شهرستان خنداب تشکیل می دهند. نتایج به دست آمده از تبیین الگوی رفتاری دولت در محیط برنامه ریزی توسعه کشاورزی بیانگر آن است که ساخت ماهیتی دولت در کشور روند پایداری مدیریت تولید که انعکاسی از الگوی رفتاری دولت در محیط برنامه ریزی توسعه کشاورزی است نتایج به دست آمده از روش آنتروپی شانون با میانگین 019/0 پایین تر از حد ایده آل مورد انتظار و نشان از عملکرد نامناسب دولت در این فرایند دارد.

کلیدواژه ها:

پایداری مدیریت تولید ، دولت ، محیط برنامه ریزی توسعه ، کشاورزی ، روستا