بررسی و تحلیل موانع مدیریتی زنان در مناطق روستایی

بدون تردید مدیران روستایی فرآیند سازماندهی، هدایت جامعه و برنامه ریزی برای روستا را برعهده دارند.در این میان مدیران مستقر در روستاها به عنوان مدیریت جرایی، دارای نقش بسیار تاثیرگذار در پیاده سازی برنامه های توسعه روستایی دارند. تاکنون اغلب مدیران روستایی در کشور را مردان تشکیل داده و در چندین سال اخیر زنان نیز با وجود محدودیت های مختلف در جامعه روستایی، علاقه مند به شرکت در زمینه های مدیریتی روستا در قالب شوراها یا دهیاران روستایی هستند. با وجود اینکه زنان به عنوان نیمی از جمعیتروستایی کشور، نقش قابل توجهی در فعالیتهای اقتصادی، اجتماعی و مدیریتی روستاها به عهده دارند اما در زمینه مدیریت روستا دارای موانع مختلفی می باشند که از انگیزه های آنان برای ورود به عرصه مدیریت روستا کاسته است. اما نکته اساسی این است تسلط دیرینه مردان بر ساختارهای اداری به مثابه مهمتر ین عامل در ایجاد سقف شیشه ای و نیز سایر عوامل موثر همانند رواج فرهنگ و زبان مردانه، مشغله ها ی روزمره زنان در امور خانواده این راه را برای زنان دشوار ساخته است. لذا هدف پژوهش حاضر، شناسایی مهمترین موانع حضور زنان در مسئولیت مدیریتی روستاها است. بر این اساس این مطالعه از طریق روش شناسی تحلیلی - تبیینی و کتابخانهای در تلاش برای پاسخگویی به این سوال کلیدی می باشد که: عمده ترین موانع مدیریتی زنان در مناطق روستایی چه عواملی هستند؟ برای پاسخگویی به این سوال ابتدا با مروری بر ادبیات نظری تحقیق، مهمترین موانع مشارکت زنان در مدیریت روستایی شناسایی و از طریق آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.یافته ها ناشن داده ک در بین موانع 10 گانه بررسی شده، بیشترین میانگین متعلق به عامل «باورهای خرافی اجتماعی در رابطه با فعالیت اداری زنان» با میانگین 4/43 می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت روستایی ، دهیاران ، شوراها ، زنان ، مدیران روستا