بررسی تطبیقی مقام رضا درمثنوی، چهل حدیث امام خمینی

حال و مقام از اصطلاحات مهم عرفان است ، حال زودگذر است. درحالی که مقام کسبی است و دوام دارد. از جمله مقامات عرفانی، رضاست. بعضی از عرفا و صوفیه در قبول این که رضا، جزو مقامات است یا احوال ، نظرهای متفاوتی ارایه داده اند؛ اما بیشتر به نظر می رسد که باید جزو مقامات عالی عرفانی و آخرین مقام سالک باشد. همچنان که رضای نفس ، اثر رضای قلب است ؛ رضای قلب نیز، اثر رضای رب است، پس رضا ، نتیجه ی یقین است و یقین وصف خاص دل است. مفهوم رضا به عنوان یکی از بحث های مطرح و مهم در عرفان ،در آثار بسیاری از بزرگان و عرفا و نویسندگان ، به صورت های گوناگون مطرح شده است، از جمله آثار عرفانی بزرگ فارسی ، می توان به مثنوی مولانا اشاره کرد که در جای جای آن ، به مفهوم رضا پی می بریم ، همچنین در آثار امام خمینی (ره)، از جمله در دیوان اشعار و نیز در چهل حدیث نیزبه این مفهوم اشاره شده است، از نظر امام(ره)، هر چه حق تعالی برای انسان رقم می زند ، موجب خشنودی و رضایت است ؛ زیرا که خیر و صلاح در آن است.

کلیدواژه ها:

حال ، مقام ، رضا ، مثنوی ، امام خمینی(ره)