مطالعه ای تطبیقی در هنرجویان دختر و پسر هنرستانهای شهرستان تربت حیدریه

امروزه دین باوری به عنوان یکی از فرانیازهای بشری، در معرض انواع خطرها و آسیب قرار گرفته است. آسیب های دینی می تواند عوامل و خاستگاههای گوناگون داشته باشد ولی مجموع آنها می تواند در دو بعدظهور یابد. بعد اول مربوط به عقاید و معرفت دین شناسان و یا مدعیان دین شناسی و بعد دیگر مربوط به عمل و رفتار دین داران و متظاهران به دین داری است. لذا برای حفظ و ارتقای باورهای دینی، باید به شناخت آسیب هایی که آن را تهدید می کنند، پرداخته، آنها را دفع یا رفع نمود. با توجه به فقدان اطلاعات منسجم و موثق از نحوه ادراک دانش آموزان از باورهای دینی وچگونگی آسیب پذیری آنها، در پژوهش حاضر سعی شد تا با استفاده از رویکرد تفسیرگرایانه ضمن بازنمایی آسیب های موجود در حوزه باورهای دینی، به بازسازی معنایی ادراک دانش آموزان هنرستانی از چیستی و چگونگی باورهای دینی و اخلاقی پرداخته و علل احتمالی دین گریزی و راه های تعمیق باورهای دینی بررسی شود. گردآوری داده ها و انتخاب موارد، در چارچوب نمونه گیری غیر احتمالی و با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف آغاز و تا اشباع داده ها، ادامه یافت و در مجموع شمار شرکت کنندگان در تحقیق به 31 نفر ( 8 دختر و 23 پسر) رسید. به منظور تحلیل داده ها سعی شد تا با استفاده از فن مصاحبه نیمه ساختارمند و داده های روایتی بدست آمده از مصاحبه با هنرجویان، ضمن درک پدیده مورد مطالعه از منظر آنان، نتایج پرمایه ای تولید شده و باورپذیری نتایج ارتقا یابد. نتایج نشان می دهد که چالش های بسیار زیادی در باورهای دینی و اخلاقی دانش آموزان وجود دارد؛ از جمله محمل های بروز و تشدید آسیب ها در حوزه باورهای دینی، می توان به روش های و باورهای غلط در خانواده، دوستان ناباب، محیط و عوامل اجتماعی، رسانه های جمعی، عدم مطابقت قول و فعل، و درنهایت فراموشی فریضه امر به معروف و نهی از منکر اشاره کردکه هریک می تواند باورهای دینی و اخلاقی دانش آموزان را با خطرات بسیار جدی و بنیان برافکن مواجه کند.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، باورهای دینی ، دانش آموزان دبیرستانی