مکشا از دیدگاه رامانوجه

با تدبر در متون عرفانی و فلسفی هندی درمی یابیم که نجات و رهایی هدف غایی تمام مکاتب فلسفی اردتدوکس هندو بوده است. البته توجه به این نکته حایز اهمیت است که حکمت هندی را نمی توان بدون لحاظ نمودن جنبه عملی آن فرا گرفت و هرگز علم و عمل آن از یکدیگر جدا نبوده است. طبق تعالیم هندویی لازم است بین جوینده حقیقت و برهمن اتحاد کاملی حاصل گردد. اتحادی که فقط در مقام وصال و فنا میسر است و بس. بنابراین آنچه مورد نظر این مکتب است فقط فراگرفتن علوم نظری نیست، بلکه غرض یکنوع کیمیاگری معنوی و تبدیل مس وجود به زر وحدت است. ودانته به عنوان منبع اصلی نحله های گوناگون عرفانی و فلسفی هندی ریشه همه مشتقات را جهل و نادانی دانسته و راه نجات و درمان آن را نیز تجویز نموده و انسان را به راه رستگاری و نجات مطلق هدایت می کند . در این نوشتار تلاش شده است تا با مطالعه ای کتابخانه ای دیدگاه رامانوجه که از اندیشمندان مکتب ودانته است، در خصوص آموزه مکشه در بین اندیشمندان هندوییسم مورد کنکاش و تطبیق قرار گیرد. در این میان رامانوجه با دیدگاه عرفانی تری به نجات می نگرد و حصول آن را نه صرفا از طریق علم بلکه از طریق بهکتی یوگا و یا طریق اخلاص معرفی می نماید در نظریه این اندیشمند سه نکته مهم نهفته است؛ اول این که تنها از طریق لطف پروردگار می تواند از چرخه زندگی های مجدد رهایی یابد. دوم این که با رویکرد تک خدایی موجود در این دیدگاه ذات پروردگار هم هدف سلوک عارفانه و هم وسیله ی این سلوک است. سوم این که زمینه ساز برخورداری از این لطف الهی پرستش صادقانه و مخلصانه و کوشش و طلب انسان است.

کلیدواژه ها:

مکشا ، رامانوجه ، ودانته ، بهکتی یوگه ، پرپتی