بررسی بومی گرایی و رویکردهای عامیانه (فولکلوریک) در رمان دختر رعیت از محموداعتمادزاده (م. به آذین)

ادبیات فولکوریک ریشه در جامعه دارد. زیرا از دل جامعه بیرون آده و با واقعیت های زندگی مردم عادی ارتباط دارد. از این رو می توان آن را گونه ای از بازتاب زندگی اجتماعی، نوع فرهنگ و اندیشه مردمان جوامع مختلف و در ادوار گوناگون دانست به آذین، در نگارش بسیاری از داستان هایش به ویژه در رمان دختر رعیت، کوشش می کند تا با به کارگیری عناصر فرهنگ عامه و بومی و توجه و زبان محلی، از آنها در جهت آفریدن فضای داستان، قهرمان و حوادث داستانی و تاثیرگذاری بر مخاطب استفاده نماید و با توجه به شخصیت ها و فضای داستان به صورتی مطلوب از عناصر فرهنگ عامه بهره برد. این مقاله بومی گرایی و رویکردهای عامیانه فولکوریک در رمان دختر رعیت از محمود اعتماد زاده م به آذین را با روش توصیفی تجزیه و تحلیل می کند. با توجه به نقش برجسته به اذین در داستان نویسی معاصر و اهمیت بومی گرایی و رویکردهای عامیانه فولکور در آثار او و او به خصوص به دلیل گستردگی کاربرد آن در رمان دختر رعیت،؛ انجام پژوهش هایی که بررسی و تحلیل آنها را در بر می گیرد، اهمیت بسزایی دارد این بررسی نشان می دهد که رمان دختر رعیت، گستره ای از فرهنگ توده مردم را با بهره گیری از عناصر زبان روایت می نماید که در بر دارنده باورها، رفتارها، آیین ها و جلوه های متنوعی از فرهنگ بومی و نیز تفاوت های طبقاتی در آن جامعه است.

کلیدواژه ها:

ادبیات داستانی ، به آذین ، فرهنگ ، گیلان ، زبان عامیانه