مقایسه روشهای مختلف درون یابی در انتخاب مکانهای مستعد اجرای عملیات پخش سیلاب با استفاده از سامانه های اطلاعات جغرافیائ یGIS)

مهار روانا ب سطحی و بهره برداری از آن می تواند راهکار مناسبی برای جلوگیری از هدر رفت آب شود .تعیین عرصه های مناسب برای استفاده بهینه از سیلاب یکی از مهمترین عوامل و تعیی ن کننده موفقیت طرحهای پخش سیلاب می باشد .در مقاله حاضر که متکی بر نتایج حاصل از تحقیق در زمینه مکان یابی مناطق مستعد برای پخش سیلاب است ، به بررسی و مقایسه روشهای مختلف درون یابی که برای تعیین اولویت مناسب اراضی برای پخ ش سیلاب استفاده می شوند,پرداخته شده است. روشهای درون یابی مورد تحقیق و مقایسه روش هایWeighted Moving Average(WMAبا 3 توان )،Thin Plate Smoth Spline(TPSS) با 2 توان) و Krigging(Ordinary,log می باشد. به این منظور روش های فوق برای تهیه نقشه های نفوذ پذیری سطحی و ضخامت آبرفت حوضه آبخیز سمل استان بوشهر بعنوان دو لایه ها و نقشه تاثیرگذار در مکان یابی عرصه های پخش سیلاب مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. نتایج حاصل از ای ن تحقیق نش ان می دهد ک ه از میان روشهای ارزیابی شده برای تهیه نقشه نفوذ پذیری سطحی، روشWMAبا توان 2 باMean Absolute Error)MAEبرابر 1.5 و برای تهیه نقشه ضخامت آبرفت ، روش Krigging- LOGباMean Absolute Error)MAE برابر 8.8 بهترین روش های درون یابی می باشند.

کلیدواژه ها:

روش های درون یابی Krigging ، TPSS ، WMA سیستم اطلاعات جغرافیایی ، پخش سیلاب