بررسی عدالت جغرافیایی در توزیع کاربری درمانی در شهر یزد در دهه ی اخیر

توزیع نامناسب کابریهای خدماتی علاوه بر صرف هزینه های بالای حمل ونقل و سوخت جهت دسترسی به آنها، اتلاف وقت شهروندان و ایجاد راهبندان و گره های ترافیکی و هزینه های ناشی از آن را به همراه دارد.گاه در برخی مواقع عدم دسترسی مناسب به برخی کاربریها، مثل خدمات بهداشتی درمانی سلامت افراد را نیزدر معرض خطر میاندازد؛ الزام در دسترسی به موقع و مناسب به آن، برای تمامی افراد جامعهه ضروری است . در اغلب شهرها عدم تخصیص متناسب فضا و جایابی بهینه عناصر خدماتی و کالبدی شهر، به ویژه مراکزدرمانی و تعداد عوامل موثر در مکانیابی این مراکز، افزایش روزافزون مشکلات شهری وشهروندان را به دنبال داشته است و دارد . هدف عمده این پژوهش، ارزیابی نحوه توزیع مراکز درمانی و مشخص کردن نواحی محروم از این خدمات در شهر یزد با توجه به استانداردها و ضوابط مکانیابی است. این امر لزوم استفاده از روشهای موثر و سیستمهای رایانه ای در مکانیابی بهینه این مراکز را بیش از پیش آشکار ساخته است.روش پژوهش بر اساس هدف کاربردی و ماهیت توصیفی - تحلیلی است. دادههای توصیفی با استفاده از آمار و پژوهشهای میدانی، جمع آوری گردید؛ با مدل آنتروپی شانون به شاخصهای موردنظر وزن دهی شد و از طریق مدل جغرافیایی تاپسیس مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج حاصل ازاین پژوهش مشخص ساخت که مکان فعلی اکثر مراکز درمانی درشهر یزد با معیارهای علمی و ضرورتهای اینکاربری مطابقت ندارد و همچنین توزیع این مراکز نیز در سطح شهر به صورت عادلانه صورت نگرفته است.

کلیدواژه ها:

عدالت جغرافیایی ، کاربری ، درمانی ، یزد