مکانیابی اسکان موقت اضطراری پس از زلزله در شهر بجنوردبا استفاده از مدلسازی فضایی(مطالعه موردی شهربجنورد)

اسکان موقت زلزله زدگان به عنوان یکی از متداول ترین شیوه های تامین مسکن افراد بی خانمان به حساب می آید که در چرخه تامین سرپناه پس از سانحه، بلافاصله پس از تامین سرپناه اضطراری و پیش از عملیات بازسازی مطرح می گردد. این پایان نامه که با هدف برنامه ریزی و مکان یابی سایتهای اسکان موقت در شهر بجنورد تدوین گردیده است در ابتدا با بررسی و مطالعه ادبیات مسکن و سکونتگاه موقت، دیدگاه ها، اصول، الگوها و استانداردهای برنامهریزی مسکن و سکونتگاه های موقت را شناسایی نموده و بدین طریق شاخص های تاثیرگذار بر مکان یابی اسکان را معرفی نموده است. در مرحله بعد در تحلیلی که بر پایه مدل اطلاعاتی (Data Model) بر مبنای معیارهای تعیین شده صورت پذیرفت، مناطقی به عنوان نواحی مناسب جهت احداث مراکز اسکان موقت مشخص شدند. به منظور سنجش مراکز، پنج شاخص اصلی و چهار شاخص فرعی انتخاب و ضرایب اهمیت هر یک از پنج شاخص اصلی با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی((AHP به عنوان یکی از روشهای تصمیم گیری چندمعیاره (MCDM) مورد سنجش قرار گرفته است و در نهایت مرجح ترین مکانها را متناسب با هدف، شناسایی نموده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که با توجه تعدد مراکز اسکان موقت شناسایی شده در بجنورد، شهر بجنورد به 9 ناحیه تقسیم بندی شد که در هر ناحیه یک مرکز اسکان را با توجه به فرآیند تحلیل سلسله مراتبی((AHP اولویت بندی شد.از طرفی باتوجه به وجود زمین های بایر فراوان در شهر بجنورد و عدم برخی داده های تاثیر گذار شریان حیاتی، تعداد مکان های مناسب مراکز اسکان موقت بیش از انتظار اولیه بود.

کلیدواژه ها:

اسکان موقت ، مکان یابی ، مدیریت بحران ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی((AHP ، شهر بجنورد.