کاربرد فناوری های نوین در برنامه ریزی شهری مورد مطالعه: تحلیل بزهکاری در مناطق شهری(بخش مرکزی شهر تهران) با استفاده از سامانه های اطلاعات جغرافیایی (GIS)

بزهکاری یکی از معضلات اجتماعی اکثر شهرهای جهان می باشد که بر زندگی شهروندان تأثیرات منفی روحی، جسمی و مالی می گذارد. وجود برخی تأسیسات شهری در افزایش ایمنی و کاهش فرصت های بزهکاری نقش به سزایی دارد و در مقابل نبود و یا کمبود برخی امکانات باعث بروز یا تشدید بزهکاری در محله ها و معابر شهری می شود. مقاله حاضر ضمن بررسی دیدگاههای مرتبط با بزهکاری شهری از جمله نظریه پیشگیری جرم از طریق طراحی محیطی و کانون های جرم خیز به شناسایی این محدوده ها با استفاده از سامانه های اطلاعات جغرافیایی و آزمون های آماری گرافیک مبنا می پردازد. نتایج این پژوهش نشان داد بالا بودن میزان کاربری تجاری و اداری در محدوده بخش مرکزی و به تبع آن انباشتگی و تراکم جمعیت غیر ساکن(مراجعه کننده برای کار و فعالیت) در این محدوده در شکل گیری کانونهای جرم خیز در این بخش از شهر مؤثر بوده است. به این سبب نوع و نحوه استفاده از اراضی این بخش از شهر در ایجاد زمینه ها و شرایط ارتکاب بزه مؤثر بوده است.

کلیدواژه ها:

کانون های جرم خیز ، بزهکاری شهری ، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) ، مدل های آماری ، بخش مرکزی شهر تهران