نظریه آشوب و طرح های خودسازمانده شهری (GIS و طرح کاربری اراضی خودسازمانده)

شهر و جامعه شهری، به عنوان یک سیستم، از تعداد بسیار زیادی زیرسیستم تشکیل شده است. تغییر و تحول، جزئی از ماهیت سیستمهای شهری است که در هرگونه شناخت از شهر باید لحاظ شود. در کنار هم قرار گرفتن تعداد بسیار زیادی مجموعه که شامل روابط درونی و بیرونی و تأثیرات مختلف بر هم هستند و تغییراتی که جزئی جدایی ناپذیر از این مجموعه هستند، پیچیدگیهای فراوانی جهت برنامه ریزی سیستم های شهری فراهم آورده اند. شهر، موجودی زنده است و تغییر و تکامل، از ویژگی های موجودات زنده هستند. نظریه آشوب به بررسی رفتارهای غیرقابل پیش بینی و ناپایدار سیستمهای پویا و غیرخطی می پردازد. سیستم های مذکور، دارای ویژگی هایی هستند - نظیر رفتار ناپایدار نامتناوب، حساسیت به وضعیت اولیه، وجود فرایند بازخورد و ... که با وجود بی نظمی ظاهری، دارای نظمی متعالی و مستعد« خودسازماندهی» هستند. در این تحقیق سعی خواهد شد با استفاده از ویژگی های تئوری آشوب وایجاد یک پایگاه اطلاعات مکانی یکپارچه(در محیط ARCGIS 9.2)، فرایندی برای برنامه ریزی کاربری اراضی پیشنهاد گردد که قابلیت مدیریت تغییرات احتمالی را داشته و نوعی خودسازماندهی را در فرایند برنامه ریزی فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

فرایند برنامه ریزی ، پایگاه اطلاعات مکانی ، تئوری آشوب ، خودسازماندهی