ظرفیت مسئولیت پاسخگوئی نظام حسابداری و گزارشگری مالی دولت جمهوری اسلامی ایران

یکی از کلیدی ترین عناصر اطلاعات که از طریق مدلهای گزارشگری مبتنی بر مسئولیت پاسخگوئی مالی در مورد فعالیتهایی از نوع دولتی فراهم نمی گردد، بهای عملیات است و منافع برنامه و خدمات از طریق عوامل مالی قابل اندازه گیری نمی باشند. با اتکاء بر این موضوع که رابطه بین فراهم کنندگان منابع مالی عمومی با کسانی که به عنوان نمایندگان مردم مسئولیت مصرف منابع را دارند یک رابطه داوطلبانه نیست وبا توجه به این موضوع که شهروندان در مواقع پرداخت مالیات یا عوارض اختیاری ندارند، لذا حق دارند با استفاده از حقوق شهروندی و حق پاسخ خواهی از نحوه مصرف منابع مالی عمومی و کارایی و اثربخشی برنامه های فوق در ارتقای سطح رفاه خویش آگاه شوند. سیستم حسابداری و گزارشگری مالی دولتی با برقرار نمودن یک جریان صحیح از طرفی دولت را با انتشار حقایق حمایت می کند و از طرف دیگر حق پاسخ خواهی شهروندان را تأمین می کند. مهمترین علتی که تغییر در مبانی حسابداری راتوجیه میکند این است که انتظارمیرود این حرکت موجب بینش بهتر و بیشتری نسبت به هزینه های دولت و آگاهی از هزینه های بالای بروکراسی در دولت که به نوبه خود منجربه دولت کارآمد میگردد شود. وقتی بحث پاسخگوئی با مفهوم درست مطرح باشد، متناسب و متوازن با مسئولیت پاسخگوئی شیوه نظارت تغییر می کند. هدف اصلی این مقاله ظرفیت مسئولیت پاسخگوئی در نظام حسابداری و گزارشگری مالی دولت جمهوری · اسلامی ایران است که باتوجه به مبانی حسابداری استفاده شده در حال حاضر( نقدی ونقدی تعدیل شده ) ونیاز گزارشگری های متنوع , مبانی استفاده شده جوابگوی نیازمندیهای پاسخ خواهان نبوده وتغییر در مبانی اندازه گیری وگزارشگری مالی دولتی به شدت احساس میگردد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پاسخگوئی مالی ، مسئولیت پاسخگوئی عملیاتی حسابداری ، نظام حسابداری و گزارشگری مالی ، سطوح مسئولیت پاسخگوئی ، مفهوم مسئولیت پاسخگوئی