طراحی مجتمع مسکونی بارویکرد تعاملات اجتماعی در شهراصفهان خیابان فرشادی

پیوندهای بین افراد درمحیط ازعواملی است که در گذشته دور تاکنون رکن اصلی طراحی معماری درفضای گوناگون به ویژه درفضای مسکن ،امکان پذیر می سارد. ارتباطات امروزه ،انسان مدرن را ازهویت خاص مسکن خود تهی و منفعل ازفضای عمومی احساس می کنند . طراحی دانش معماری بستری برای روابط اجتماعی متناسب بانیازها را فراهم آورده است . این مقاله برای نخستین بار درطراحی مجتمع مسکونی عامل افزایش تعامل اجتماعی رابه عنوان رکن اصلی تاثیرگذار مورد بررسی قرار داده است . تکیه بر شناخت واز طرفی هنجارها و کنشها در روابه فردی تابع مدیریت جمعی شده وتبدیل این فضاها به مکانهای اجتماع سرزنده است.پژوهش حاضربرپایه داده های کتابخانه ای ازیک سو و داده های میدانی ازسوی دیگرنهاده شده است.دراین مقاله به چگونگی تعاملات اجتماعی پرداخته ، انواع آنها مورد بررسی قرارمی گیرد.سپس عوامل موثر برطراحی با توجه به تک تک این عامل ها مورد تحلیل قرار خواهد گرفت . باتحقیق های انجام شده آشکارشد تعاملات خانواده های پرجمعیت وکم جمعیت درچینش فضایی عناصر ساختار مسکونی وسطوح پروخالی ابعاد آنها به شکل مستقیم تاثیر گذار است. هدف ازاین پروسه باتکیه برشناخت وجمو بندی عوامل موثربربالا بردن (چینش فضای جمعی)،(اجتماع سرزنده ) بامقیاس انسانی رابه محیط پیرامون درتدوین معیارهای طراحی مسکن بازگردانیم. نتیجه مطالعه ،پیشنهاد ماتریسی دوبعدی است، که یک وجه آن گونه ها وعوامل ارتباطات ،وجه دیگر آن مقیاس طراحی چینش فضایی می باشد. ‏چگونه تعداد افراد دریک مجتمع مسکونی می تواند برروی تناسبات ابعادی تاثیر بگذارد؟ ‏چه ارتباط مشخصی بین رفتارهای انسان باسطوح متغاوت تحصیلی وفرهنگی و طراحی معماری وجود دارد؟ ‏این پروسه با مدل کردن روابط اجتماعی انسانها وساختن سطوح واحجام مناسب برای پدید آمدن این روابط تلاش کرد به پاسخدهی خود دارد